Inleiding

Er zijn mannen en vrouwen die van Naat Sharīf (lofdichtenbijeenkomst) een business hebben gemaakt. Deze business Naat khawān (voordragers) die vooral in Pakistan voorkomen worden naar Nederland gehaald door organisatoren die er zelf ook een afschuwelijke business van hebben gemaakt. Naat kan u helpen uw ziel en hart te reinigen, maar het kan u door verkeerde insteek ook naar de hel brengen! Denk aan die mannen en vrouwen die heilige gedichten op melodie van Bollywood gezang nabootsen of gekrijs.

Soorten gedichten

Een lofdicht is een gedicht dat iets over de lof van iemand verteld. Gedichten bestaan sinds mensenheugenis. Poëzie als kunstvorm dateert al van vóór geschreven tekst. De vroegste poëzie  wordt verondersteld te zijn gereciteerd als een manier om de mondelinge geschiedenis te herinneren,  genealogie en  recht. Poëzie is vaak nauw verwant aan muzikale tradities, en de vroegste poëzie bestaat in de vorm van hymnen [zoals het werk van de  Summarische  priesteres  Enheduanna] en andere soorten zanguitvoering. Poëzie is dus een verbale kunst. Veel van de gedichten overleven uit de oude wereld zijn opgenomen gebeden of verhalen over religieuze onderwerpen, maar ze bevatten ook historische rekeningen, instructies voor alledaagse activiteiten, liefdesliedjes, en fictie. Zo blijken veel oude werken, van de Veda’s  (1500 – 1000 voor Christus) tot de  Odyssee  (800 – 675 v.Chr.), in poëtische vorm te zijn gecomponeerd om memorisatie en orale overdracht te ondersteunen, in prehistorische en oude samenlevingen. Poëzie verschijnt onder de vroegste records van de meeste geletterde culturen, met poëtische gedeelte gevonden op vroege  monolieten.

Wat is een Hamd?

Hamd (lof) is een woord dat uitsluitend Allāh Ta’ālā prijst in geschreven of gesproken vorm. Zo wordt het woord Hamd altijd gevolgd door de naam van Allāh Ta’ālā zoals Tamhīd, Alhamdulillāh. Het woord Hamd komt uit de Heilige Qur’ān en is de benaming die na Bismillāh het eerste vers van het eerste hoofdstuk al-Fatiha (het Openen) vestigt. Een Hamd is meestal geschreven in het Arabisch, Perzisch, Turks, Bengaals, Punjabi of Urdu en gereciteerd over de hele moslimwereld, van Indonesië tot Marokko.

Hamd is een woord dat elke moslim moet reciteren om het in gedachten te houden. Als een moslim bijvoorbeeld niest, is het eerste wat zij moeten zeggen Alhamdulillāh die Allāh Ta’ālā looft in elke kleine of grote situatie. Er wordt aangenomen dat wanneer een persoon niest, zijn of haar ziel milliseconden wordt weggenomen en terugkeert, daarom is het bedanken voor het teruggeven van de ziel een zegen. Moslims moeten Allāh Ta’ālā altijd loven, ongeacht in welke staat ze zich bevinden. Hamd is altijd de Waarheid en impliceert bewondering, liefde en verheerlijking van de schepper. Hamd is daarom oprechte en ware lofprijzing wanneer hij het meest verdient; Mahmood genoemd, die afkomstig is van het woord Hamd. Wanneer de moslims Alhamdulillāh zeggen is dat uit liefde, nederigheid en volledige onderwerping aan de Eenheid en Perfectie van de Schepper.

Wat is een Naat?

Een naat (lofdicht) is een gedicht dat iets over de lof van de Profeet Mohammed ﷺ verteld. Het is belangrijk dat u goed kennis neemt van deze zaken, omdat de Qadiyāni met zijn aftakkingen zeggen dat het een aanbidding van de Profeet Mohammed ﷺ is, ma’āzAllāh (moge Allāh Ta’ālā ons vergeven).

Naat is poëzie ter ere van de islamitische profeet te weten de Profeet Mohammed ﷺ. De praktijk is populair in Bangladesh, Pakistan en India gewoonlijk in Bengaals, Pasjtoe, Punjabi en Urdu. Mensen die Naat reciteren staan bekend als Naat khawān of sana’a-khua’an. Exclusief “Lof aan Allāh Ta’ālā” en alleen Allāh Ta’ālā wordt dus Hamd genoemd, niet te verwarren met Naat. In Arabische landen worden teksten en lofdichten die voor de Profeet Mohammed ﷺ worden gezegd Madih Nabwi genoemd.

Taalkundig wordt het woord Naat gebruikt om het goede attribuut van een persoon te noemen; zo’n attribuut dat op het niveau van perfectie is. Naat is gebaseerd op mahabbah (liefde) en tazīm (eer). Naat is geen ‘nep’ lof, wat betekent dat het niet wordt gedaan om de persoon te behagen of zonder betekenis, maar Naat is altijd waar. Naat impliceert emotie, liefde en verheerlijking van de lof van de Mahmood (iemand die wordt geprezen). Naat kan alleen worden gedaan voor een mens met een intellect. Naat is een oprechte en ware lof, een lof die de Mahmood (iemand die wordt geprezen) verdient. Degene die Naat voorleest is uit nederigheid onderworpen aan degene die geprezen wordt. Naat omvat ook oprechte dankbaarheid en het noemen van de kamāl (beste) eigenschappen van iemand.

Het is niet moeilijk om de geschiedenis van Naat khawāni te achterhalen, omdat origineel verslag kan worden gevonden in de ahadīth van wanneer het is geïnitieerd. Een vroege auteur Hassan stond bekend als Shair-e-Darbār-e-Risālat. Zelfs voordat hij de islam accepteerde, was hij een dichter, maar nadat hij de islam had omarmd gaf hij een nieuwe wending aan zijn poëzie en begon hij Naats te schrijven ter ere van de Profeet Mohammed ﷺ. Hij stond bekend om zijn poëzie die de Profeet Mohammed ﷺ verdedigde als reactie op rivaliserende dichters die hem en zijn religie aanvielen zoals de Qadiyāni. Daarom staat Hassan bekend als de eerste sana khawān (Naat voordrager) van die tijd. Daarna volgden menig dichter deze trend en legden ze zich volledig toe op het schrijven van Naats zoals Alahazrat Imām Ahmad Raza Khan Qādri en Taajush Shari’ah Shaykh Akhtar Raza Khan Qādri (rahmatullāhi ta’ala alayhim ajma’in).

Tala al-Badru ‘Alayna een Naat voorgedragen aan de Profeet Mohammed ﷺ tijdens zijn voltooiing van de migratie naar Medina in 622 n. Chr. wordt verondersteld een van de vroegste Naats te zijn.

Wat is een Manqabat?

Een manqabat is een Sufi devotiegedicht ter ere van Hazrat Ali Ibn Abi Tālib (radi Allāhu anhu) de schoonzoon van de Profeet ﷺ en daarna ook voor andere Sufi heiligen. De meest bekende van de manqabat is Man Kunto Maula geschreven door Amir Khusru (Alayhir Rahmah) ter ere van Ali (radi Allāhu anhu).

Wat is een Qasida?

De qasida is een oud Arabisch woord en vorm van het schrijven van poëzie, vaak vertaald als ode, doorgegeven aan andere culturen na de uitbreiding van de Arabische moslims. Het woord qasida wordt nog steeds gebruikt in zijn oorspronkelijke geboorteplaats Arabië en in alle Arabische landen. De bekendste qasida is de Qasida-e-Burda (Gedicht van de Mantel) van Imām al-Busiri (Alayhir Rahmah) en Shaykh Ibn Arabi’s (Alayhir Rahmah) klassieke collectie Tarjuman al-Ashwāq (de tolk van verlangens).

De klassieke vorm van qasida handhaaft een enkele uitgebreide meter door het hele gedicht, en elke regel rijmt op hetzelfde geluid. Het loopt meestal van vijftien tot tachtig regels en soms meer dan honderd. Het genre vindt zijn oorsprong in Arabische poëzie en werd overgenomen door Perzische dichters waar het zich ontwikkelde tot soms meer dan honderd regels.