Inleiding
Een van de belangrijke redenen waarom de Profeet ﷺ met veel vrouwen trouwde was om de Shari’ah te verspreiden. Voordat de Āyat (vers) van hijāb werd geopenbaard [dat is voordat vrouwen werden bevolen om zich te versluieren], gingen vrouwen naar de Profeet ﷺ om te vragen te stellen en te leren over wat zij niet wisten. Wanneer de Profeet ﷺ naar het huis van een van hen ging, was het de gewoonte van de vrouwen om bij hem in de buurt te gaan zitten en te luisteren ter verkrijging van informatie over de Islam.
Onmiddellijk toen de Āyat van hijāb was geopenbaard werd het verboden voor na-mahram vrouwen en mannen [ongetrouwde echtparen] om samen te zitten en te praten, en de Profeet ﷺ liet vanaf dat moment ook geen na-mahram vrouwen [vreemde vrouw met wie huwelijk is toegestaan] bij zich komen om vragen te stellen. Hij beval hun de vragen te stellen en te leren van zijn gezegende vrouw Hazrat Aisha Siddiqāh (radi Allāhu anha). Er waren zo veel vrouwen met heel veel vragen die Hazrat Aisha (radi Allāhu anha) niet alleen in staat was om te beantwoorden wegens tijdgebrek. Om deze belangrijke taak gemakkelijk te maken, en om de druk te verminderen op Hazrat Aisha (radi Allāhu anha) trouwde de Profeet ﷺ met zo veel vrouwen als nodig was. Hij communiceerde aan de moslimvrouwen honderden gevoelige stukken van informatie betreffende vrouwen zaken via zijn gezegende vrouwen. Als hij slechts één vrouw had, zou het moeilijk zijn geweest en zelfs onmogelijk voor alle vrouwen om te leren van haar.
Over alleen reizen
Een Hadith die geciteerd wordt door Bazzar (radi Allāhu anhu) in Kunz-ud-Daqā’iq verklaart het volgende: “Een vrouw kan niet op Hajj gaan zonder haar mahram voor het begeleiden van haar tijdens de reis.”
Uitleg: daar wij leven in een tijdperk waarin ellende en wangedrag op de verhoging zijn beland, moet men niet reizen met een persoon met wie het huwelijk is toegestaan. Het maakt niet uit of deze vreemde man een alīm, mufti, qāzi, Murshid, Ustaaz of wat voor hoedanigheid ook bekleed. Het is harām [verboden]!
Begripsbepaling mahram
Mahram is een ongetrouwde familie waarmee huwelijk of geslachtsgemeenschap harām is, dus illegaal in de Islam, of mensen van wie pardah [versluieren] geen verplichting is.
Mensen met wie het huwelijk verboden is
Permanente of bloed-mahram omvatten: ouders, grootouders en verdere voorouders-kinderen, kleinkinderen en verdere nakomelingenbroers en zussenbroers en zussen van ouders, grootouders en verdere voorouders-kinderen en verdere nakomelingen van broers en schoonzuster mahram.
Met wie men mahram wordt door met iemand te trouwen: ouders, grootouders en verdere voorouders van echtgenoot kinderen, kleinkinderen en verdere nakomelingen van echtgenootechtgenote van ouders, grootouders en verdere voorouder echtgenoot(o)t(e) van kinderen, kleinkinderen en verdere nakomelingen
Opmerking: huwelijk met stiefvader is alleen verboden als de man haar moeder heeft geconsumeerd.
Openbaring over de hadj
Allāh Ta’ālā openbaart:
وَأَتِمُّواْ ٱلْحَجَّ وَٱلْعُمْرَةَ للَّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا ٱسْتَيْسَرَ مِنَ ٱلْهَدْيِ وَلاَ تَحْلِقُواْ رُؤُوسَكُمْ حَتَّىٰ يَبْلُغَ ٱلْهَدْيُ مَحِلَّهُ فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضاً أَوْ بِهِ أَذًى مِّن رَّأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِّن صِيَامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ فَإِذَآ أَمِنتُمْ فَمَن تَمَتَّعَ بِٱلْعُمْرَةِ إِلَى ٱلْحَجِّ فَمَا ٱسْتَيْسَرَ مِنَ ٱلْهَدْيِ فَمَن لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ فِي ٱلْحَجِّ وَسَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْ تِلْكَ عَشَرَةٌ كَامِلَةٌ ذٰلِكَ لِمَن لَّمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حَاضِرِي ٱلْمَسْجِدِ ٱلْحَرَامِ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱعْلَمُواْ أَنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلْعِقَابِ
“En voleindigt de Hadj (pelgrimstocht) en Umrah, ter wille van Allāh, maar als je verhinderd bent, brengt dan het offer, dat gemakkelijk verkrijgbaar is en scheer je hoofd niet, voordat het offer zijn bestemming heeft bereikt. En wie ziek is of een kwaal in het hoofd heeft, moet een losprijs geven, óf door te vasten, óf door aalmoezen te geven, óf door een offer te brengen. En wanneer je veilig bent, moet hij die gebruik maakt van Umrah, tegelijk met de Hadj een offer brengen, dat gemakkelijk verkrijgbaar is. Maar degenen, die geen (offer) kunnen vinden, moeten drie dagen gedurende de bedevaart vasten en zeven dagen, wanneer (men) terugkeert; dit is tien dagen in het geheel. Dit is voor hem, wiens familie niet dicht bij de Heilige Moskee woont. En vrees Allāh en weet, dat Allah streng is in het straffen.” Surah al-Baqarāh (de koe), H2, vers 196
Allāh Ta’ālā openbaart ook:
ٱلْحَجُّ أَشْهُرٌ مَّعْلُومَاتٌ فَمَن فَرَضَ فِيهِنَّ ٱلْحَجَّ فَلاَ رَفَثَ وَلاَ فُسُوقَ وَلاَ جِدَالَ فِي ٱلْحَجِّ وَمَا تَفْعَلُواْ مِنْ خَيْرٍ يَعْلَمْهُ ٱللَّهُ وَتَزَوَّدُواْ فَإِنَّ خَيْرَ ٱلزَّادِ ٱلتَّقْوَىٰ وَٱتَّقُونِ يٰأُوْلِي ٱلأَلْبَابِ
“De maanden der bedevaart zijn bekend, dus, wie besluit ter bedevaart te gaan in deze maanden, bedenkt, dat er geen smerige taal, noch enige overtreding, noch enige ruzie gedurende de bedevaart mag zijn. En wat je ook aan goeds doet, Allāh weet het. En rust je uit met het nodige, maar de beste uitrusting is godsvrucht. En vrees Mij alleen, o mensen van begrip.” Surah al-Baqarāh (de koe), H2, vers 197
Volksoverleveringen uit Fatāwa boeken
Het is geschreven in Riyad-un-Nasihin dat de Profeet ﷺ verklaarde in zijn laatste wada’ (afscheid) Hajj rede: “De ogen van een persoon die wellustig kijkt naar een na-mahram [vreemde] vrouw zal worden gevuld met vuur en hij zal naar beneden worden geworpen in de hel. De armen van een persoon die de handen schudt met een na-mahram vrouw zal worden gebonden om zijn nek en dan zal hij worden gezonden naar de hel. Degenen die wellustig praten met een na-mahram vrouw zal in de hel voor elk woord duizend jaar blijven.”
Een andere hadīth verklaart: “Kijken naar de vrouw van je buurman of van je vrienden is tien keer zo zondig als kijken naar na-mahram vrouwen. Kijken naar gehuwde vrouwen is duizend keer zo zondig als kijken naar meisjes. Zo zijn de zonden van ontucht.”
Het is geschreven in de Fatāwa boeken Ni’mat-e-Islam (hoofdstuk Hajj), Bahr-al-Fatāwa en Ali Efendi: “De vrouw, zus en oom of broer van de vrouw zijn ook na-mahram vrouwen. Het is ook harām om te kijken naar hun haar, hoofd, armen en benen. Men moet niet in hetzelfde huis samen met zijn dichte verwanten zoals deze leven, die niet één mahram zijn verblijven.”
Het is geschreven in de boeken al-Bariqah en al-Hadiqah: “Het is harām in de drie Mazāhib [Hanafi, Mālikī, Hanbali] voor een ongehuwde vrouw om alleen op reis te gaan van drie dagen of langer of met andere vrouwen of met haar mahram familielid die niet op de leeftijd van wijsheid en puberteit is zonder haar man of een van haar eeuwig mahram familieleden om haar te begeleiden. In de Shafi’ī Mazhab kunnen de vrouwen op Hajj gaan die Farz (verplicht) is zonder een van hun mahram verwanten.
In de boeken Hindiyya (hoofdstuk nafaqa), Tahtāwi, Durr-ul-Mukhtar en Durr-ul-Muntaqa (hoofdstukken Hajj) staat: “Een vrouw kan op reis gaan met een murahiq [haar mahram familielid die twaalf jaar oud is en die bijna de staat van de puberteit heeft bereikt].
Het is geschreven in het boek al-Hadiqah dat het harām is voor mannen om te praten met na-mahram vrouwen, tenzij er noodzaak is; het is ja’iz (toelaatbaar) om slechts zo veel te spreken als nodig is in gevallen zoals het kopen en het verkopen.
De man kan niet voorkomen dat zijn rijke vrouw eenmalig op Hajj gaat met een mahram familielid van haar, omdat een man niet het recht heeft om zijn vrouw te verbieden van het doen van de farz. Al-Hadiqah, blz. 591
Nogmaals, het is geschreven aan het eind van het hoofdstuk: “De man kan zijn vrouw verbieden op nafl (onbaatzuchtige) Hajj te gaan met haar mahram familielid. Als zij gaat met zijn toestemming, dient hij haar levensonderhoud te verstrekken gedurende haar reis voor hadj, maar niet als zij gaat zonder zijn toestemming.”
Volgens Shafi’ī Mazhab kan een vrouw zonder dat een mahram familielid haar begeleid op een Hajj gaan die Farz is [dus niet eerder geweest] voor haar door samen met nog twee andere vrouwen. Het is een excuus voor een vrouw wiens mahram sterft op de weg naar Hajj te imiteren de Shafi’ī Mazhab.
Overleveringen uit Ahadīth boeken
Hazrat ibn ‘ Umar (radi Allāhu anhu) verhaalde dat de Profeet ﷺ zei: “Een vrouw mag niet op reis gaan van langer dan drie dagen, behalve met een Dhi−Mahram [een man met wie ze niet kan trouwen zoals haar broer, vader, grootvader, enz.] of haar eigen echtgenoot.” Sahīh al-Bukhārī
Hazrat Abu Huraira (radi Allāhu anhu) verhaalde dat de Profeet ﷺ zei: “Het is niet toegestaan voor een vrouw die gelooft in Allāh en de laatste dag om te reizen voor een dag en nacht, behalve met een mahram.” Sahīh al-Bukhārī
Hazrat Qazā Maula [een bevrijd slaaf] vertelde gehoord te hebben van Hazrat Abu Sa’id al-Khudri (radi Allāhu anhuma) die vier dingen vertelde gehoord te hebben van de Profeet ﷺ en ik heel veel waardeer. Hij vertelde dat de Profeet ﷺ zei: “(1) een vrouw mag niet op een tweedaagse reis gaan behalve met haar man of een Dhi−Mahram, (2) geen vasten is toelaatbaar op twee dagen ‘Eid-ul-Fitr en ‘Eid-ul-Adha, (3) geen gebed [namāz] na twee gebeden, dat wil zeggen na de fajr gebed tot de zonsopgang en na de ‘Asr gebed tot de zon ondergaat, (4) heeft niets voor te bereiden voor een reis met uitzondering van drie moskeeën namelijk al-Masjid al-Haram, de moskee van Aqsa (Jeruzalem) en mijn moskee.” Sahīh al-Bukhārī
Hazrat ibn ‘ Abbās (radi Allāhu anhu) verhaald dat de Profeet ﷺ zei: “Een vrouw mag niet reizen behalve met een Dhi-Mahram [haar man of man met wie die vrouw helemaal niet volgens de islamitische jurisprudentie kan huwen], en geen man kan haar bezoeken, behalve in de aanwezigheid van een Dhi-Mahram.” Een man stond op en zei: “O, Allāh’s Apostel! Ik ben van plan om naar een dergelijk leger te gaan en mijn vrouw wil op Hajj.” De Profeet ﷺ zei tot hem: “Ga mee met haar (op Hajj).” Sahīh al-Bukhārī
Hazrat Ibn Umar (radi Allāhu anhu) verhaalde dat de Profeet ﷺ zei: “Een vrouw moet niet op drie [dagen reis] uiteengezet, behalve wanneer ze een Mahram van haar is.” Sahīh al-Muslim
Hazrat ‘Abdullah bin Umar (radi Allāhu anhu) verhaalde dat de Profeet ﷺ zei: “Het is niet rechtmatig voor een vrouw die gelooft in Allāh en het Hiernamaals om op reis te gaan voor meer dan drie nachten, behalve wanneer er een mahram met haar is.” Sahīh al-Muslim
Hazrat Abu Sa’id Khudri (radi Allāhu anhu) verhaalde dat de Profeet ﷺ zei: “Een vrouw mag niet een reis beginnen die verder reikt dan drie nachten, tenzij met een Mahram.” Sahīh al-Muslim
Hazrat Abu Huraira (radi Allāhu anhu) verhaalde dat de Profeet ﷺ zei: “Het is niet legaal voor een vrouw die gelooft in Allāh en het Hiernamaals om een reis te ondernemen die zich uitstrekt over een dag en een nacht, behalve wanneer er een mahram met haar is.” Sahīh al-Muslim
Hazrat Abu Sa’id Khudri (radi Allāhu anhu) verhaalde dat de Profeet ﷺ zei: “Het is niet rechtmatig voor een vrouw die gelooft in Allāh en het Hiernamaals om op reis te gaan van drie dagen of langer, behalve als ze in het gezelschap is van haar vader, of haar zoon, of haar echtgenoot, of haar broer, of een andere mahram.”
Hazrat Jābir (radi Allāhu anhu) verhaalde dat de Profeet ﷺ zei: “Zie, geen persoon moet de nacht doorbrengen met een gehuwde vrouw, maar alleen in het geval hij getrouwd is met haar of hij is haar mahram is.”
De Profeet ﷺ heeft gezegd: “Een vrouw moet niet alleen reizen zonder een mahram, niemand mag het huis van een vrouw binnengaan, tenzij er een mahram met haar is. Een man stond op en vroeg aan de Profeet ﷺ van Allah: ‘O Boodschapper van Allah! Mijn vrouw gaat op hajj, terwijl ik wil deelnemen aan een veldslag, wat moet ik doen?’ De Profeet ﷺ van Allah antwoordde: ‘Ga met haar mee’.” Sahīh Al-Bukhārī en Sahīh Muslim
Toelichting op bovenstaande ahadīth Sharief
Ter bescherming van de persoon en de eer van de vrouw, verbiedt de islamitische regel in deze traditie elke vrouw, ongeacht of zij jong of oud, alleenstaand of getrouwd is, om alleen te reizen zonder (mahram) als reisgenoot. Deze man moet degene zijn van wie zij permanent is verboden te trouwen vanwege hun nauwe bloedrelatie, zoals een vader, een broer, een oom, een oudere zoon of neef nadat hij de puberteit heeft bereikt, of een echtgenoot, enz. Sommige mensen[1] zouden kunnen zeggen dat deze verordening de vrijheid van de vrouw en haar fundamentele recht op beweging beperkt. Het doel van deze regel is niet om haar rafel te voorkomen, maar haar te bevrijden van schade en molestatie, en dus haar recht op waardigheid te bewaken en te behouden.
We zien dat veel beschavingen vergelijkbare regels hebben over het begeleiden van vrouwen in reizen, maar vaak laten ze anderen dan de ‘mahram’ haar begeleiden, omdat ze geen onderscheid maken tussen een ‘mahram’ en een ‘niet-mahram’ in hun culturen, wat resulteert in vreselijke verhalen. Daarom, en op basis van deze redenering, verbiedt een vrouw om alleen te reizen en een mannelijk escorte te verplichten die een “mahram” moet zijn, op geen enkele manier een vernederende beperking of belediging voor haar capaciteiten, maar is in feite een dat ze wordt bediend, beschermd en gezelschap krijgt van een mannelijke escort die haar voorkeur moet geven aan zijn persoonlijke zaken en behoeften.
Verplichting van hadj uit Quduri
Hajj is verplicht op vrije, gezonde, gezond volwassenen als zij zijn in staat [veroorloven] bepaling en vervoer, meer dan een woning, van dat wat essentieel is, en het onderhoud van de familie tot de tijd van zijn terugkeer, en de manier waarop veilig is, en voor een vrouw, haar met een mahram of man uit te voeren Hajj met haar, wordt beschouwd. Het is niet toegestaan voor haar om Hajj uit te voeren zonder [deze] twee als er tussen haar en Makkah een afstand van drie dagen en nachten ‘ reis.
Vrouwen op hajj reis
Voor een vrouw geldt dat zij gaat met een mahram (met wie zij niet mag trouwen zoals bloedverwanten) of haar man om hajj verrichten. Het is voor haar niet toegestaan de reis voor hajj zonder deze twee te doen als er tussen haar en Mekka een afstand is van drie dagen en nachten reizen (per kameel, niet vliegtuig of trein). Quduri
Imām al-Nawāwi zei: “De schijnbare betekenis van deze definitie is niet alleen bedoeld voor hajj, maar alles wat als reizen wordt beschouwd, is voor een vrouw verboden, tenzij zij een mahram bij zich heeft.
Het staat geschreven in de boeken Bariqah en Hadiqah: “Het is harām in de drie mazāhib (soenniet wetscholen) voor een ongehuwde vrouw om alleen op reis van drie dagen te gaan of met andere vrouwen of met haar mahram familielid die niet de leeftijd van wijsheid en puberteit heeft bereikt, en die niet vroom is zonder haar man of één van haar eeuwige mahram-verwanten om haar te vergezellen. In de Shafi’ī mazhab, mogen vrouwen op hajj die farz (verplicht) gaan zonder een van hun mahram-familieleden.
In hoofdstuk over nafāqah[2] van het boek Hindiyya en in het hoofdstuk over hajj van de boeken Tahtāwi, Durr-ul-Mukhtar en Durr-ul-Muntaqa staat geschreven: “Een vrouw kan op safar (reis) gaan met een murāhiq[3].”
Een hadīth, die door Bazzar in Kanz-ud-Daqaiq wordt geciteerd, verklaart: “Een vrouw kan niet op de hajj gaan zonder dat haar mahram haar vergezelt.” Reden, wij leven in een tijdperk waarin middeleeuwse taferelen (onheil en wangedrag)[4] toenemen, daarom moet men alleen reizen met een persoon die iemands familielid is door een huwelijk of bloedverwant.
Volgens Shafi’ī mazhab mag een vrouw zonder een mahram-verwant die haar begeleid op hajj gaan wanneer zij zich aansluit bij twee andere vrouwen. Het zal wezenlijk een excuus voor een vrouw zijn wiens mahram op weg naar hajj sterft om de Shafi’ī mazhab te imiteren.
Toelichting op bovenstaande
Het staat op pagina 709 van het boek Hadiqah geschreven: “Het is toegestaan om een andere mazhab te imiteren in abdast (rituele wassing) of in ghusl. Om dit te doen moeten de principes van de geïmiteerde mazhab in acht worden genomen. Als alle principes niet zijn waargenomen (toegepast), zal het niet toegestaan zijn om het te imiteren. Het is toegestaan om een andere mazhab te imiteren zelfs nadat je de actie hebt gedaan die niet overeenkomt met je eigen mazhab. Bijvoorbeeld, aan Hazrat Abu Yusuf[5], nadat hij een vrijdaggebed had uitgevoerd, werd verteld dat een dode muis werd gezien in de put waar hij zijn wassing had uitgevoerd. Hij zei: ‘Onze ghusl is acceptabel volgens de Shafi’ī mazhab. Het werd in een hadīth verklaard, dat wanneer iets vies wordt vermengd met water dat neerkomt op een kwik, is het niet fout tenzij één van zijn drie eigenschappen zijn veranderd.’ Duizend pond is 220 kilogram water. Het boek al-Bariqah waarin dit punt wordt uitgelegd zegt dat het toegestaan is om een ander mazhab te imiteren wanneer de noodzaak ervan zich voordoet. In het boek Durr-ul Mukhtar staat aan het eind van hoofdstuk Gebedstijden, als er darurat (dwang, strikte noodzaak) is, mag een andere mazhab wordt nagebootst.” Terwijl hij dit uitlegt, zegt het boek Ibn-e-Abidin[6]: “Een van de twee qaul (conclusie, inferenties) is hier geschreven. Volgens de tweede qaul, wanneer die er haraj (ontbering) is kan één van de andere drie mazāhib worden nagebootst, ongeacht of dat er zarurat (noodzaak) is of niet. Dit is de preferente gevolgtrekking.[7] Wanneer er problemen zijn om iets te doen, als je eigen mazhab een manier toont om het gemakkelijk te maken, of als het verontschuldigd is, zal er geen noodzaak zijn om elke andere mazhab te imiteren.
Het citaat in het boek Husn-ut-Tanabbuh fit-Tashabbuh, dat het geschreven staat op pagina 211 van het boek Hadiqah is: “Wanneer iemands nafs niet wil doen wat gemakkelijk is, dan is het voor hem nuttig om te handelen volgens een rukhsat (verlaten) van de azimats (moeilijkheden). Maar, dit zou niet moeten leiden tot het zoeken naar rukhsats, omdat het verzamelen van de gemakkelijkere delen van mazāhib, die talfiq wordt genoemd, is harām en een daad van het gehoorzamen van de nafs en de Shaytān (satan)!”
In Durr al-Mukhtar staat dat het veranderen van mazhab, en dus voor eigen ego en wereldse belang kiezen, voor Hub ad-Dunya (liefde voor materiele zaken) kan leiden tot het doodgaan als een kāfir (ongelovige).
Een vrouw kan niet op de hajj gaan zonder een mahram-man om haar te vergezellen. Haar hajj zal worden aanvaard als ze gaat, maar het is harām. Wanneer zij met haar man (of eeuwig mahram familielid) gaat, is het harām voor haar om zich bij mannen in een hotel te vervoegen, tijdens de tawāf en sa’iy[8], of tijdens het gooien van stenen, wat niet alleen de sawāb (zegen) voor de hajj vernietigd, maar haar ook een ernstige zonde zou worden. Een vrouw zonder eeuwige mahram-verwanten stuurt een plaatsvervanger als ze oud is, wanneer ze niet meer kan zien, of wanneer ze een ongeneeslijke ziekte oploopt. Zij stuurt geen plaatsvervanger indien in de laatste zin genoemde gevallen zich niet voordoen.
Besluit
Conform de Ahadīth en Fatāwa kan een vrouw niet alleen op Hajj gaan zonder een mahram om haar te vergezellen. Haar Hajj zal worden aanvaard als ze gaat, maar het is harām.
Als ze gaat met haar man (of eeuwig mahram familielid), is het harām voor haar om bij de vreemde mannen te komen in een hotel, tijdens de tawāf en sa’iy, of tijdens het werpen van stenen, die niet alleen de sawāb (zegen) voor Hajj zouden vernietigen maar ook haar een ernstige zonde zouden opleveren.
Oplossingen
Een vrouw zonder eeuwig mahram verwanten stuurt een plaatsvervanger.
Als een vrouw die niet beschikt over een man of een mahram op een lange reis wil gaan zoals op Hajj noodzakelijk is geworden, kan zij een man voorwaardelijke huwen. Het wordt gezien van deze voorbeelden dat de critici van de Islam die zeggen dat in Islam slechts de mensen het recht op scheiding houden of zeggen dat vrouwen als speelbal zijn in de handen van mannen, zijn heel verkeerd. Zij weten om het even wat over Islam niet. Deze leugens en smaad met hun valse kritieken en beweringen zijn vervreemdende jongeren uit de Islam.
[1] Modernisten onder de moslims en de kuffār.
[2] Nafāqah is de islamitische wettelijke term voor de financiële steun die een man moet bieden aan echtgenote(s). In een islamitische huwelijksovereenkomst is de man verantwoordelijk voor de kosten van huisvesting, voedsel en kleding van zijn vrouw(en). Elk geld dat de vrouw verdiend is van haar om mee te doen wat ze wil. Mannen moeten de vrouwen niet laten berusten op een uitkering van sociale voorziening.
[3] Haar mahram-familielid die twaalf jaar oud is en de staat van puberteit heeft bereikt.
[4] Kijk maar in India hoe moslima’s (vrouwen) worden verkracht en vermoord. Een ander recent krantenbericht in de Algemene Dagblad, d.d. 7-2-2018 publiceert dat volgens Sabeeca Kahn de Pakistaanse vrouwen rondom de Ka’aba onzedelijk worden betast door vreemde mannen.
[5] Student van Imām Abu Hanīfa (radi Allāhu ‘anhu)
[6] Auteur van de soenniet Radd al-Muhtar ‘ala ad-Dur al-Mukhtar
[7] Juridische gevolgtrekking is het trekken van conclusies alleen op basis van reeds bestaande kennis. Binnen de wetenschap wordt de gevolgtrekking in verschillende vakken bestudeerd.
[8] Rondgang om de Ka’aba en heen en weer lopen van Safā en Marwa.