Uit het boek “Gateway to Heaven (poort naar de hemel)” van Hazrat Allāma Sayyid Shah Aal-e-Rasool Nazmi al-Hussaini al-Qādri Barkāti Mahrerwi

Inleiding

Allāh Ta’ālā heeft bepaalde rechten van de man naar hun vrouwen toe voorgeschreven. Heilige Qur’ān zegt: “Vrouwen hebben bijna dezelfde rechten over mannen aangezien de mannen bepaalde rechten over de vrouwen in vriendelijkheid hebben.”

De geliefde Profeet ﷺ heeft gezegd: “De beste onder jullie (mannen) zijn degenen die zich goed gedragen met hun vrouwen.”

De Profeet ﷺ heeft ook gezegd: “Ik maak een testament voor u over de vrouwen, dus gehoorzaamt mijn wil.”

In een andere hadīth staat dat de geliefde Profeet ﷺ heeft gezegd: “Geen gelovige man moet vijandschap en haat tegen een gelovige vrouw hebben. Als hij niet van bepaalde gewoonten van die vrouw houdt, zou er zeker een aantal deugden in haar zijn.”

Deze Hadith betekent dat de vrouw zowel goede als slechte gewoonten kan hebben. De man moet niet altijd wijzen op haar slechte gewoonten. Hij moet ook haar goede gewoonten waarderen.

De rechten van de vrouw

Er zijn bepaalde verplichtingen die mannen verschuldigd zijn aan de vrouwen en deze verplichtingen moeten volledig worden nagekomen.

1. Elke man heeft de verplichting om te voorzien in het onderhoud van zijn vrouw. Ze moet worden voorzien van voldoende voedsel, een comfortabel huis, geschikte kleding en andere elementaire voorzieningen van het leven. Hij moet altijd in gedachten houden dat deze vrouw zich heeft afgekoppeld van haar ouders, broers en zussen, familieleden en vrienden en heeft zich aangesloten bij hem om alle ups en downs van het leven te delen. Daarom is het uitgegroeid tot zijn plicht om te zorgen voor haar basisbehoeften en comfort.
2. Het moet worden herinnerd dat de echtgenoten die nooit voor het levensonderhoud van hun vrouwen zorgen, dit is een ernstige misdaad van het ontnemen van de rechten van Allāh Ta’ālā schepselen. Zulke mannen worden streng behandeld in het Hof van Allāh Ta’ālā.

Allāh Ta’ālā openbaart:

ٱلرِّجَالُ قَوَّٰمُونَ عَلَى ٱلنِّسَآءِ بِمَا فَضَّلَ ٱللَّهُ بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ وَبِمَآ أَنْفَقُواْ مِنْ أَمْوَٰلِهِمْ فَٱلصَّٰلِحَٰتُ قَٰنِتَٰتٌ حَٰفِظَٰتٌ لِّلْغَيْبِ بِمَا حَفِظَ ٱللَّهُ وَٱلَّٰتِي تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَٱهْجُرُوهُنَّ فِي ٱلْمَضَاجِعِ وَٱضْرِبُوهُنَّ فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلاَ تَبْغُواْ عَلَيْهِنَّ سَبِيلاً إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلِيّاً كَبِيراً

“Mannen zijn voogden over de vrouwen, omdat Allāh de enen boven de anderen heeft doen uitmunten en omdat zij [vrouwen] van hun rijkdommen besteden. Deugdzame vrouwen zijn dus zij, die gehoorzaam zijn en heimelijk bewaren, hetgeen Allāh onder haar hoede heeft gesteld. En degenen, van wie gij ongehoorzaamheid vreest, wijst haar terecht en laat haar in haar bedden alleen en tuchtigt haar. Als zij u dan daarna gehoorzamen, zoekt geen weg tegen haar. Waarlijk, Allāh is Verheven, Groot.” Surah an-Nisā (de vrouwen), H4, vers 34

• De man moet voldoen aan de fysieke behoeften van zijn vrouw. De Shariah heeft hiervoor geen limiet voorgeschreven. Maar, hij heeft ervoor te zorgen dat aan de minimale seksuele eisen van de vrouw is voldaan, zodat ze niet een zonde kan begaan door te kijken naar andere mannen om haar lust te bevredigen. Er zijn bepaalde mannen die, na het huwelijk, niet zorgen voor de seksuele behoeften van hun vrouwen. Zulke mannen zijn grote zondaars en zullen ernstig veroordeeld worden in het Hof van Allāh Ta’ālā. Allāh Ta’ālā heeft vrouwen het recht verleend op echtelijke betrekkingen met hun echtgenoten. Het belang van dit recht kan goed worden begrepen door het volgende voorbeeld van de tweede kalief Amir al-Mu’minin Sayyidena ‘Umar al-Faroek (radi-Allāhu ‘Anhu). Het is gemeld dat hij op zijn routine inspectierondes nachts in Madinat-ul-Munawwara hoorde hoe een oude dame kreunde en melancholische strofen reciteerde. De kalief stopte daar en luisterde naar de jammerende vrouw. Hij onderzocht de zaak en kwam te weten, dat de man van deze vrouw lange tijd geleden voor de Jihad was gegaan en deze vrouw aan haar man dacht met deze trieste strofen. De kalief was diep geraakt en gaf onmiddellijk een officieel decreet af aan alle hoofden van zijn leger, dat een gehuwde man niet moet weggaan van zijn vrouw voor meer dan vier maanden.
• De man moet zijn vrouw niet slaan zonder dat ze een zeer ernstige misdaad heeft gepleegd. De Boodschapper ﷺ van Allāh heeft gezegd: “Niemand moet zijn vrouw slaan zoals hij zijn slaaf slaat. Hij moet liefde met haar bedrijven op een later moment.”

Echter, als de vrouw een grote misdaad begaat, kan de man haar niet in wraak slaan, maar met de intentie van de hervorming van haar en als een waarschuwing.  Tijdens het slaan moet hij ervoor zorgen dat zij niet ernstig wordt gekwetst. De boeken van fiqh hebben gezegd dat de man zijn vrouw kan straffen voor vier dingen:

1. Als de man zijn vrouw vraagt om zich te versieren met ornamenten en legitieme make-up, maar ze gehoorzaamt niet en blijft vies.
2. Als de man haar uitnodigt in bed en ze weigert zonder enige legitieme reden.
3. Als zij geen bad neemt om zich na menstruatie te zuiveren.
4. Als zij zich onthoudt van het uitvoeren van Salāh zonder een legitieme reden.

In de bovenstaande omstandigheden moet de man eerst de vrouw overtuigen. Als zij niet akkoord gaat om aan zijn verzoeken te voldoen, kan hij haar bedreigen. Als ze hem nog steeds niet gehoorzamen, kan hij haar slaan maar niet op haar gezicht. Hij moet haar niet zo ernstig slaan dat een breuk of een ernstige wond ontstaat.

• Om vrede en welvaart te brengen in het gehuwde leven moeten zowel de vrouw als de man zorgen voor elkaars gevoelens en emoties. De woede van echtgenoot brengt aan de vrouw niets dan spanning, depressie en verwarring. Evenzo, de woede van de vrouw brengt aan de man niets anders dan teleurstelling, mentale marteling, frustratie en bitterheid. Het is dus raadzaam voor zowel de man als de vrouw om geduldig te zijn en mededogen in hun acties.
• De man moet nooit de schoonheid en andere verdiensten van vreemde vrouw waarderen in aanwezigheid van zijn vrouw. Dit kan leiden tot jaloezie en kan achterdocht creëren in de geest van zijn vrouw. Ze zou denken dat haar man een aantal illegale relaties met die vrouw heeft. Deze gedachte is een gif dat huwelijksrelaties doodt. Als een man niet kan tolereren dat zijn vrouw ten onrechte moet worden geassocieerd met een andere man, kan de vrouw ook niet tolereren dat haar man een andere vrouw liefkoost. De vrouw kan niet luisteren naar lof en bewondering van een andere vrouw door de lippen van haar man, zelfs als die andere vrouw toevallig zijn moeder of zus of een andere nauwe verwant is.
• De man is ongetwijfeld een heerser over de vrouw, maar het betekent niet dat hij haar zou moeten vragen om werk te doen, dat buiten haar capaciteit ligt of werk dat zij niet zou willen doen. Als de man nog steeds aandringt bij zijn vrouw om het werk te doen tegen haar wil, zou ze dat werk onwillig doen en dit zou leiden tot een soort walging tegen haar man, die uiteindelijk hun huwelijksleven zou kapotmaken.
• De man moet van tijd tot tijd de levensstijl van zijn vrouw controleren en soms in een harde toon berispen, soms met liefde en genegenheid en soms met overtuiging. Er zijn mannen die altijd een stang opknopen met hun snor en nooit hun vrouwen op een goede manier behandelen dan alleen berispen en slaan. Zulke vrouwen worden gefrustreerd en beginnen hun echtgenoten te haten. Er zijn andere echtgenoten die hun vrouwen verwennen, zelfs nadat zij ernstige blunders hebben begaan. Deze vrouwen worden koppig en uitgesproken.
• De man zou dit couplet van Sā’di van Shiraz in zijn leven moeten invoeren. Hij zegt: “Striktheid en verwennerij zijn zeer goede dingen, maar op passende tijdstippen.” Bijvoorbeeld, de chirurg snijdt de wond open, maar op hetzelfde moment dient hij pijnstillende medicijnen. Evenzo moet de man niet erg streng, noch zeer zacht zijn. Een middenweg brengt altijd goede resultaten.
• De man die op reis wil gaan moet naar zijn vrouw gaan en informeel op een liefdevolle manier zoeken naar haar toestemming en als een kwestie van goodwill. Hij kan haar vragen du’ā te doen dat Allāh Ta’ālā de reis veilig en heilzaam voor hem maakt. Evenzo, als hij terugkeert van de reis moet hij een aantal exclusieve geschenken voor haar meebrengen. Dit gebaar zou de vrouw aanmoedigen om met tevredenheid te denken dat mijn echtgenoot van mij houdt in de mate dat zelfs als hij weg is voor zijn bedrijfsactiviteiten, hij mij herinnerd. Zo, een eenvoudig initiatief van de man zal over het hart van zijn vrouw regeren.
• Als de vrouw van het huis van haar vader iets brengt of zich voorbereidt en het aan de echtgenoot voorstelt, zou hij dankbaarheid moeten uitdrukken en het waarderen. Dit zal dan haar goed doen. De man moet nooit een geschenk aangeboden door zijn vrouw verwerpen, ontdoen of bekritiseren.
• Als de vrouw is ziek geworden, moet de man toegewijd voor haar zorgen. Hij moet extra pijn wegnemen in haar verpleging, voeding, enz. Deze kleine dienst zal over het hart van de vrouw regeren en zij zal zeer dankbaar zijn voor de man.
• De echtgenoot zou zijn volledig vertrouwen in zijn vrouw moeten uitdrukken en, om dit te bewijzen, zou hij het domein van het huis aan haar moeten overhandigen zodat zij zich waardig en behelst kan voelen. De Heilige Profeet ﷺ heeft gezegd dat de vrouw de voogd en de verzorger is van het huis van haar man en Allāh Ta’ālā op de dag van het arrest (oordeels) haar ondervragen in dit verband.
• Het grote voordeel van het vertrouwen op de vrouw zou zijn dat ze zich verantwoordelijk zou voelen voor een vitale afdeling in organiseren van het huishouden. Dit geeft de man een kans om vrij te denken aan andere dingen voor de bevordering en de vooruitgang van zijn bedrijf.
• De man moet nooit het aandeel van de geheimen van haar vrouw met anderen delen. Sayyidena RasoolAllāh ﷺ heeft gezegd: “Het ergste is de persoon in de ogen van Allāh Ta’ālā die naar zijn vrouw gaat en vervolgens haar geheimen onthult en haar status verlaagt in het oog van anderen.”
• De man moet netjes en schoon zijn als hij hetzelfde van zijn vrouw verwacht. Hij moet slim, dynamisch en als een liefdes persoon uitzien.
• De man moet haar voorzien van het gerei van persoonlijke hygiëne zoals zeep, haar olie, kam, Mehndi, parfums, enz.  zodat de vrouw zichzelf netjes kan houden en schoon en in betere looks.
• De man moet niet ingaan op het niveau van beschuldigingen van corrupte praktijken tegen zijn vrouw zonder de zaak goed te onderzoeken. De relatie tussen een man en een vrouw is puur gebaseerd op wederzijds begrip. Ze moeten elkaar vertrouwen. Elke ongefundeerde verdenking tegen elkaar zou de relaties van de man en vrouw beschadigen.  Een Hadith zegt: “Een Bedoeïen kwam aan het Hof van de Profeet ﷺ en zei,” O Apostel ﷺ van Allāh, mijn vrouw heeft een kind gebaard dat donker gecementeerd is en niet op mij lijkt. Ik weet zeker dat het niet mijn kind is. De Heilige Profeet ﷺ zei: ‘Heb je een aantal kamelen?’ Hij zei: ‘ Ja, ik heb veel kamelen’.  De Heilige Profeet ﷺ vroeg: ‘Wat zijn de kleuren van die kamelen?’ Hij zei: ‘Ze zijn bruin’. De Profeet ﷺ vroeg: ‘Zijn er een aantal grijze kamelen onder hen?’ Hij zei: ‘Ja, een paar van hen zijn grijs’. De Profeet ﷺ vroeg: ‘Vertel mij hoe die bruine kamelen bevallen zijn van die grijze kamelen?’ Hij antwoordde, ‘sommige kamelen onder de voorvaderen van mijn bruine kamelen zouden van grijze kleur zijn geweest en deze grijze kamelen zouden hun oorsprong van die bepaalde kameel hebben genomen. De Heilige Profeet ﷺ zei: ‘Evenzo, is het mogelijk dat iemand onder uw voorouders zwarte teint zou zijn geweest en uw kind zou hebben geërfd van zijn genetische invloed’.”
• Als er een verschil van mening is tussen de man en de vrouw, moet de man in boosheid geen echtscheiding uitspreken aan haar.  Hij moet terughoudendheid uitoefenen. Nadat hij is gekalmeerd, moet hij nadenken over de hele zaak met een koele geest. Hij kan de oudsten in zijn of haar familie, of aan een Imām om raad in deze kwestie vragen en beslissen of er een kans van verzoening en regeling mogelijk is. Als een punt van begrip en verzoening mogelijk is, zou hij dienovereenkomstig moeten handelen en zich onthouden van het breken van huwelijk. De geliefde Profeet ﷺ heeft gezegd, dat een echtscheiding de meest onhoudbare acties zijn onder de halāl (toegestane) zaken in de ‘ogen’ Allāh Ta’ālā.
• Als zowel de man als de vrouw het gevoel hebben dat er geen uitweg meer is, behalve de scheiding, dan moet de man één talāq uitspreken nadat haar menstruatieperiode voorbij is.  Er is dan sprake van een toelaatbare tijdelijke scheiding tussen hen. Deze periode zal hen genoeg tijd geven om hun besluit van scheiding te herzien. Als ze denken dat verzoening in hun belang is, moet de man zijn vrouw terugnemen in zijn armen en vergeten wat er gebeurd was tussen hen.  Bedenking, als zij denken dat zij niet meer samen kunnen leven, zou de echtgenoot de tweede talāq moeten uitspreken nadat zij haar menstruatieperiode voorbij is. De tweede verklaring scheidt hen beiden. Ze hebben dan nog steeds een korte tijd om na te denken voor verzoening. Als ze besluiten om verder samen te leven, moeten ze de nikāh opnieuw voltrekken nadat de periode van iddat[1]  is voorbij. Als ze niet gaan voor een verzoening tot de voltooiing van de iddat periode, zal de derde talāq automatisch in werking treden waardoor een permanente scheiding tussen hen is gekomen. Ze kunnen niet meer met elkaar trouwen, tenzij zij gaat voor halalah. Halalah betekent, dat de vrouw eerst met een andere man trouwt en fysieke geslachtsgemeenschap met hem heeft. Deze (tweede) man geeft haar vervolgens drie talāq. Na de voltooiing van de iddat, kan zij weer met de eerste echtgenoot opnieuw huwen.[2]
• Er zijn een aantal onwetende personen die (het woord) talāq als een normaalste zaak van de wereld zien. Zij spreken de scheiding uit over minder belangrijke botsingen met hun vrouwen. Na de uitspraak van de echtscheiding haasten zij zich de Ulema (theologen) en mufti’s en dwingen hen een oordeel in hun voordeel te geven. Sommige personen liegen tijdens het raadplegen van deze Schriftgeleerden, en vertellen als leugen dat zij slechts één talāq hadden uitgesproken. De Schriftgeleerde moet hen dan toestaan om hun vrouw conform de Shariah te behouden. Aldus, deze onwetende mensen zijn betrokken bij het vestigen van relaties met een vrouw die anders niet als vrouw zonder halalah moet worden voortgezet.
• Als een man meer dan één vrouw heeft, is het verplicht op hem om rechtvaardig met hen te zijn. Er moet gelijke behandeling onder de vrouwen zijn voor levensonderhoud, levensomstandigheden en persoonlijke aandacht. Hij dient gelijke tijd met eenieder van hen door te brengen. De Heilige Profeet ﷺ heeft gezegd dat als een man twee vrouwen heeft en ze niet even gelijk behandelt, hij op de Dag des Oordeels wordt gestraft met verlamming voor de helft van zijn lichaam.
• Als de man geconfronteerd wordt met wat problemen door het wangedrag van zijn vrouw, moet hij proberen om haar te vermijden en geduld te houden. Vrouw arrogantie en dwaasheid is een natuurlijk fenomeen. De glorieuze Profeet ﷺ heeft gezegd: “Vrouw is gemaakt van de gebogen rib van Adam (alayhis salām). Als iemand probeert om het gebogen been recht te zetten, zal het eerder breken in plaats dat het recht wordt. Evenzo, als iemand probeert om zijn vrouw recht te zetten, zal er meer kans zijn op scheiding in plaats van verbetering in haar aard.
• De man moet zich niet gedragen als een vrek in het voldoen aan de materialistische eisen van zijn vrouw, noch moet hij voor extravagantie gaan in haar onderhoud. Hij moet zijn uitgaven naar zijn capaciteit bepalen.
• De man moet zijn vrouw niet beperken binnen de vier muren van zijn huis. Zij mag haar ouders en familie van tijd tot tijd bezoeken op voorwaarde dat deze bezoeken geen problemen aan de vrede van zijn huis brengen.

---

[1] Iddat wil zeggen, voor de vrouw, een wachtperiode na de echtscheiding (door talaaq uiting of de dood van de man). Raadpleeg hoofdstuk Drie Talaaq in dit boek.

[2] Dit lijkt wreed, maar dat is het niet. Het is een waarschuwing aan zowel de man als de vrouw om zich te leren beheersen binnen het huwelijk en elkaar te respecteren, zodat talāq voorkomen kan worden. Enkele belangrijk regels heeft Allama Sayyid Shah Aal-e-Rasool Nazmi Barakāti al-Hussain al-Qadiri Barakati Marehrawi in zijn boek geschreven waarvan de vertaling dit hoofdstuk is.