Inleiding
Qaid-e-Ahle Sunnat Zijne Eminentie Maulana Shah Ahmad Noorani Siddiqui al-Qādri (Alayhir Rahmah) leefde van 1926 – 2003. Maulana Shah Ahmad Noorani Siddiqui (Alayhir Rahmah) is al meer dan vier decennia een symbool van moslimeenheid geweest. Hij kreeg de titel Qaid-e-Ahle Sunnat’ of leider van de soennitische moslims, omdat hij de meest capabele en gerespecteerde leider van zijn tijd was.
Moderne Islamitische Staat
Zijn ideeën over de islamitische natie waren zijn tijd zo ver vooruit, dat het moeilijk is om hem niet te zien als de vader van de moderne Islamitische Staat, gebaseerd op een toewijding aan innerlijke spirituele waarden. Hij was altijd van mening dat het morele weefsel van moslimsamenlevingen gemakkelijk kan worden uitgehold als de islam alleen op het oppervlakkige en fysieke niveau wordt geïnterpreteerd.
Gedurende zijn hele leven toonde hij een consistentie in gedachten en daden die maar weinigen ooit kunnen realiseren. Hierdoor was hij in staat om het vertrouwen te winnen van moslims over de hele wereld, zowel Arabieren als niet-Arabieren. In wezen was hij de typische moslimleider van zijn tijd die erin slaagde de verbeelding te vangen van de moslimmassa’s, jong en oud, man en vrouw, waar hij ook ging.
Karakter
Zijn overkoepelende kwaliteit als leider was diepgewortelde gehechtheid aan de Heilige Profeet ﷺ en de manier waarop hij de Sunnah (profetische tradities) illustreerde was verfrissend en gracieus. Inderdaad, zijn akhlāq (mooie moraal) en aql (scherpzinnige wijsheid) waren het kenmerk van zijn charisma. Hij was de zoon van Muballigh-e-Azam Maulana Abdul Aleem Siddiqui (Alayhir Rahmah).
Afstamming en onderwijs
Als afstammeling van Sayyidena Hazrat Abu Bakr Siddiqui (radi Allāhu anhu), droeg hij de sporen van zijn gezegende voorvaderen, wat ongetwijfeld een levende mujazah (wonder) is van Sayyidena RasoolAllāh ﷺ afgeleid van de gebeurtenis van al-Hijrah. Hij werd geboren in Meerut (UP, India) op 1 oktober 1926 in de heilige maand Ramadān al-Mubārak. Hij werd een Hāfiz-ul-Qur’ān op de prille leeftijd van acht. Hij studeerde af aan het National Arabic College, Meerut, en behaalde de Fāzil-e-Arabī-graad aan de Universiteit van Allahabad en Dars-e-Nizām (Fāzil) aan Dar-ul-Uloom Arabia, Meerut. Hij had een perfecte beheersing van Arabisch, Urdu, Punjabi, Engels, Frans, Bhojpuri en Swahili.
Hij was een begaafde Qāri wiens unieke stijl van recitatie van de Heilige Qur’ān bekend staat als verslavend. Zijn nederige vrouw komt uit de heilige stad Medina en de taal van zijn huishouden is Arabisch. Ze werden gezegend met twee dochters en twee zonen. Maulana Shah Ahmad Noorani (Alayhir Rahmah) was een volleerde ‘Alīm die alle vier de scholen van fiqh (islamitische jurisprudentie) beheerste en de mazhab van Imam Abu Hanīfa volgde, zowel in de praktijk als in ijtihād (redenering).
Hij was een gastprofessor die een aantal jaren al-fiqh al-Hanifiyya en ‘aqīda (geloof) van Ahle Sunnat wal Jamā’ah in Bagdad onderwees.
Alahazrat
Maulana Shah Ahmad Noorani (Alayhir Rahmah) was een fervent minnaar en dronk diep uit de monumentale geschriften van Imam Ahmad Raza Khan Qādri (radi Allāhu anhu), liefkozend bekend als Alahazrat door de soennitische massa’s.
Hij en andere ‘ulema werkten om het belang van de bijdrage van Alahazrat aan de islam in de twintigste eeuw aan het licht te brengen. Hij heeft altijd volgehouden dat zonder de eigenhandige inspanning van Alahazrat, vooral voor zijn zevenentwintig delen van islamitische uitspraken in de vorm van Fatāwa Razwiyah en zijn tafsir Kanz-ul-Imān, de soennitische islam zoals we die nu kennen, zou kunnen zijn verdwenen. Niet alleen heeft de bijdrage van Alahazrat ervoor gezorgd dat de Hanafi-jurisprudentie intact is gebleven als het juridische kader voor landen als Libanon, Turkije, Pakistan en India in de context van de twintigste eeuw, maar ook de hoeveelheid kennis die hij opnieuw interpreteerde in de revisionistische context waarin hij zich bevond, werd gebruikt en wordt nog steeds gebruikt om de krachten tegen te gaan die van plan zijn de spirituele dimensie van de islam uit te roeien door een poging tot het herschrijven van de geschiedenis van de islam.
De bijdrage van Alahazrat, zo betoogde Maulana Noorani, heeft het tij van recent verzonnen ideologieën in de vorm van Wahhābisme, Deobandisme en Qadiyanisme effectief geremd.
Maulana Noorani (Alayhir Rahmah) besteedde een groot deel van zijn wetenschappelijke leven aan het promoten van Alahazrat als de mujaddid (moslim hersteller) van de 13e islamitische eeuw. In het bijzonder was hij dankzij zijn leiderschap in staat om twee generaties moslimgeleerden te beïnvloeden om de volledige impact van Alahazrat ’s gedachten en geschriften te waarderen.
Liefde voor de Profeet ﷺ
Maulana Noorani (Alayhir Rahmah) zal altijd herinnerd worden om zonder pretentie en onhandigheid de Sunnah van de Heilige Profeet ﷺ te illustreren, zowel in zijn innerlijke als uiterlijke karakter. Zo kon hij de relevantie van de profetische tradities in de moderne tijd aantonen. Hij legde een zeldzame vorm van onzelfzuchtige doelgerichtheid aan de dag die maar weinig leiders van zijn tijd bezaten. Zijn bestaan is een preoccupatie geweest met de kwestie van de eenheid van Ummat-e-Muhammadiyya. Hij betoogde dat de uitmuntendheid van moslims ten opzichte van andere naties alleen gebaseerd kan zijn op het feit dat de moslims als Ummah het perfecte rolmodel heeft van de Profeet Mohammed ﷺ.
Kracht van positief denken
De status van de moslimnatie kelderde echter alleen omdat het anderen toestond zich te verdelen in stammen, seculiere ideologieën en nationaliteiten. Hij was ervan overtuigd en bewees bij vele gelegenheden dat, wanneer soenniet moslims hun verschillen opzij zetten en zich verenigden; de islam een andere dimensie krijgt en een onstuitbaar fenomeen wordt met een onvoorstelbaar potentieel. Maulana Noorani (Alayhir Rahmah) beweerde dat de eenheid van moslims de essentie is van de moslimstrijd, zowel op individueel als op mondiaal niveau. Zijn invloed drong door tot de hogere leerstoelen aan universiteiten in elk continent. Hij doceerde vakken variërend van economie tot fiqh (islamitische jurisprudentie) en van politieke wetenschappen tot tasawwuf. In zijn leringen, of hij zich nu richtte tot geleerden of leken, werd de onderliggende realiteit van zijn redenering altijd geleid door een onsterfelijke en compromisloze liefde voor de Heilige Profeet ﷺ.
Gedreven door een dergelijke toewijding aan de Heilige Profeet ﷺ betoogde hij dat leiders het zullen proberen, maar dat ze niet in staat zullen zijn om “Nizām-e-Mustafa” (de ‘Orde van Mustafa ﷺ) te vestigen zonder een echte gehechtheid aan de Geliefde Profeet ﷺ.
Islamitische politieksysteem
“Een systeem van deugdzame gelijkheid…. een politiek systeem van veiligheid en rechtvaardigheid …. een economisch systeem van rechtvaardigheid en voorziening …. een spiritueel systeem van meditatief denken en innerlijke reflectie, en het gedenken van Allāh Ta’ālā …. en een sociaal systeem van broederschap”.
Ongetwijfeld was het hoogtepunt van Maulana Noorani ‘s islamitische politieke leiderschap en staatsmanschap zijn vermogen om de verschillen over het hoofd te zien die de Ummah verdeeld hebben gehouden, ten voordele van niet-islamitische machten.
Vanwege zijn onberispelijke leiderschapsstijl verenigde hij met succes vijf van de belangrijkste religieuze partijen in Pakistan om de Muttahida Majlis-e-Amal (MMA) te smeden. Onder deze unie was de MMA in staat om 65 zetels te behalen in de Nationale Vergadering van Pakistan om in oktober 2002 de officiële oppositiepartij te worden, een prestatie die zowel moslim- als niet-moslimcritici verbijsterde. Bij deze gebeurtenis herinnerde Maulana Noorani (Alayhir Rahmah) de moslims eraan dat: “De islam een onstuitbare kracht wordt wanneer moslims zich verenigen. Geen enkele ‘supermacht’ zal in staat zijn om het te verslaan, als we dit fundamentele principe maar kunnen begrijpen.”
Als staatsman adviseerde Maulana Shah Ahmad Noorani Siddiqui (Alayhir Rahmah) leiders, zowel Arabieren als niet-Arabieren, om meer samenwerking tussen moslimlanden te bevorderen. Hij werkte onvermoeibaar om moslimleiders, visionairs en wetenschappers met elkaar te verbinden om de uitbreiding van islamitisch gemotiveerde ondernemingen op zowel nationaal als mondiaal niveau te vergemakkelijken. De grootste uitdaging, zo geloofde hij, was om de middelen van moslimlanden te benutten ten voordele van moslims over de hele wereld.
Maulana Shah Ahmad Noorani Siddiqui (Alayhir Rahmah) hield vast aan het principe van democratie als het proces voor een islamitische natie. In zoverre dat hij bereid was daar een persoonlijke prijs voor te betalen. Hij werd verschillende keren gevangen gezet door een aantal politieke dictators vanwege zijn uitgesproken standpunt tegen onwettige dictatuurregimes in Pakistan en elders in de moslimwereld. Hij geloofde dat, net als de vroege moslims die de eerste kalief Sayyidena Abu Bakr Siddiqui (radi Allāhu anhu) kozen via een democratisch proces, moslims vandaag de dag vergelijkbare rechten zouden moeten hebben om hun politieke vertegenwoordigers te kiezen.
Als staatsman blonk Maulana Shah Ahmad Noorani Siddiqui (Alayhir Rahmah) uit op het gebied van diplomatie bij het tot stand brengen van wereldvrede. In 1988 bemiddelde hij op het hoofdkwartier van de Verenigde Naties in New York, samen met andere wereldleiders, met succes bij een vredespact om een einde te maken aan de bloedige oorlog tussen Iran en Irak, die het leven kostte aan meer dan 1.000.000 moslims.
Tasawwuf
In termen van Islamitische spiritualiteit ontving Maulana Shah Ahmad Noorani Siddiqui (Alayhir Rahmah) khilafat van de Qādiriyya en Chishtiyya soefi-orders van zijn vader Maulana Abdul Aleem Siddiqui (Alayhir Rahmah). Hij ontving ook ijāzah van andere tariqah, waaronder Naqshbandiyya, Shadhiliyya, Soharwardiyya en Rifa’i.
Door meer dan vijfenvijftig jaar over de hele wereld te reizen, heeft hij meer dan 600.000 murids (spirituele discipelen) ingewijd in Tariqat-ul-Qādiriyya. Onder hen vinden we vandaag de dag professoren, politieke leiders, moslimgeleerden, professionals en honderdduizend gewone moslims wiens praktijk van de islam is gebaseerd op het volgen van de bevelen van Allāh Subhānuhu wa Ta’ālā door de innemende liefde en gehechtheid aan Sayyid-ul-‘Aalamīn Muhammad-ur-RasoolAllāh ﷺ, khulafa Rashidīn, Sayyidena Ghaus-al-‘Azam Sheikh Abdul Qadīr Jilāni (radi Allāhu anhu) en de Awliya (vrome heiligen van de islam).