Zoals het kort is geschreven in het boek Ta’rifat van Sayyid Sharif Jurjani en in detail in het boek Milāl wa Nihāl, hebben de Kharījis in principe zeven groepen. Van hen is de ‘Ibadiyya-groep de groep die een persoon volgt met de naam Abdullah bin ‘Ibad. Deze man verliet Hazrat Ali (radi Allāhu anhu) omdat Hazrat Ali een overeenkomst had gesloten met Hazrat Mu’āwiyah (radi Allāhu anhu) door het gebruik van een bemiddelaar. Hij ging naar Tripoli in Afrika. Daar stichtte hij de Ibadiyya-sekte. Door hem te volgen kwamen zijn mannen in opstand tegen de Khalifa en veroverden Tripoli in 153 Hijri. Ze noemden andere moslims dan zijzelf ‘ongelovigen’. Ze zeiden dat het toegestaan was om eigendommen van moslims weg te nemen terwijl ze in staat van oorlog waren. Ze zeiden dat degenen die ernstige zonden begingen geen moslims waren. Zij beschouwden Hazrat Ali en veel van de metgezellen van de profeet als ongelovigen. Een man genaamd Abdul Aziz bin Ibrahim, die werd geboren in 1129 Hijri (1717 n. Chr.) en stierf in 1222 Hijri (1808 n. Chr.), schreef een boek getiteld Kitab-un-Nil, waardoor de ‘Ibādis in Algerije in aantal toenamen. Ook hebben ze grote waardering voor het boek Qawaid-ul- Islam van Ismail Jilati, die stierf in 749 (1349). Het werd gedrukt in Egypte.
De ‘Ibadiyya verdeelden zich in vier groepen. Yazid bin Anisa’s mannen werden Yazidi genoemd. Ze zeggen: “Een profeet zal uit Perzië komen. Een boek geschreven in de Hemel zal aan hem worden geopenbaard, hij zal verschijnen uit Hazrat Mohammeds Dīn, zal zich aansluiten bij de Sabi’iyya groep en zal sterren aanbidden. Wie een zonde begaat, ernstig of klein, zal een ongelovige worden. “
Volgens de Yazidi Shaikh Amawi, die in maart 1385 Hijri (1966 n. Chr.) vanuit Irak naar Anatolië kwam, was de man die het Yazidisme verspreidde een Syriër genaamd Adi. Hij was ontsnapt aan de onderdrukking van de Abbasi (Abbāssiden), door zijn toevlucht te zoeken in de vallei van Ladesh in het midden van het Senegal-gebergte ten noorden van Irak en stichtte een religie genaamd Adawiyya. Deze religie, die zich verspreidde onder Koerden en Arabieren, werd Yazidisme genoemd. In 550 Hijri [1154 na Christus] stierf hij toen hij tachtig jaar oud was. Adi de Tweede, de zoon van zijn broer, nam zijn plaats in. Na hem werd zijn zoon Shaikh Hasan het opperhoofd. Ze namen in zijn tijd toe; hun aantal werd tachtigduizend. Het geloof van Yazidi’s is een mengeling van de overtuigingen van de islam en het christendom. Hun belangrijkste boek, getiteld Kitab-ul-Jalwa, is in het Arabisch en Koerdisch, dat in het Duits werd vertaald door Maximilian Butner en werd uitgegeven in 1331 Hijri (1913 n.Chr). Ze aanbidden Satan. Ze noemen de duivel ‘engel’ en ‘pauw’. Ze zullen iedereen doden die bij de duivel zweert. Ze zeggen dat de duivel problemen en calamiteiten veroorzaakt. Ze drukken de dingen uit die ze van moslims en christenen hebben gehoord onder de naam Yazidisme.
Geen van de overtuigingen en aanbiddingen van de moslims bestaat onder hen. Ze noemen het (hadj) om hun doden te bezoeken in het dorp Badir in de vallei van Ladesh. Ze doen het in de maand september. Elke dag staan ze naar de zon toe als die opkomt. ‘s Ochtends kussen ze de grond waar het eerste licht valt. Bij zonsondergang smeken ze erom. Ze noemen deze acties van hen namāz en aanbidding. Tijdens de maand januari vasten ze drie dagen. Ze leggen deze verdorven daden van hen uit onder de naam namāz vasten, hadj en aanbidding. Wie deze woorden van hen hoort, veronderstelt dat het moslims zijn. Het is een grote zonde voor Yazidi’s om te leren lezen of schrijven. Om deze reden zijn ze erg achterlijk en onwetend. Ze weten niets van de islam. Ook is het zonde voor hen om hun baard te scheren. Tegen deze corrupte religie, die de mensen in deze wereld en de volgende tot lijden dreef, was Zangi Imadaddin, de Amir van Mosul, de eerste om actie te ondernemen. Hij stuurde zijn commandant Badraddin Lu’lu tegen Shaikh Hasan. Hij verspreidde ze. Volgens Amawi, hun leider, zijn er vandaag tien miljoen Yazidi’s. Ze zijn in Irak, in Syrië, in Yaman, in Azarbaijan, in Turkije en in India. Omdat ze onwetend zijn, vallen ze gemakkelijk voor de propaganda van het communisme. Amawi onthulde dat er drie miljoen communistische Yazidi’s in Rusland waren en dat er Yazidi’s waren onder de duizend en tweehonderd communisten die Abdussalams regering in Irak ophing. Yazid, een van de Omayyaden Khalifa ‘s, heeft geen band met hen. Hun huidige leider, Amawi, werd in 1930 in Ladesh geboren. Nu is hij legergeneraal in Irak. Hij nam deel aan de oorlogen die het Iraakse leger voerde tegen de islamitische Koerden in Irak.
Er staat geschreven in Bahjat-ul-Fatāwa: “In Bagdad zijn er veel mensen die zichzelf moslims noemen. Toch zeggen ze halal over haram; ze aanbidden de zon en respecteren de duivel. Ze komen in opstand tegen de Ulul’amr en beoefenen samen met anderen riten van ongeloof. De plaats waar ze wonen zal Dar-ul-Harb zijn. Als hun mannen moslim worden tijdens hun strijd tegen moslimsoldaten, zullen ze niet worden gedood. Als hun vrouwen hun ongeloof opgeven en moslim worden, zal het toegestaan zijn om geslachtsgemeenschap met hen te hebben als Jariyya’s.”
In de boeken Bariqah en Hadiqah staat geschreven dat Yazidi’s ongelovigen zijn omdat ze zeggen: “Er zal een profeet verschijnen in Iran.”