Inleiding

Ismailiyya is een tak of sekte binnen het sjiiet. Deze beweging was het meest actief als religieus-politieke stroming van de 9e tot de 13e eeuw. De Ismailiyya bestond uit verschillende bewegingen, waaronder de Fatimiden, de Qaramitah (Qarmatians) en de Nizaris. De Ismailiyya heeft een interessante geschiedenis en heeft invloed gehad op verschillende delen van de wereld. In Egypte is er ook een stad genaamd Ismaïlia. Deze stad ligt in het noordoosten van Egypte, aan de westelijke oever van het Suezkanaal. Het is de hoofdstad van het gouvernement Ismaïlia en had in 2021 naar schatting een bevolking van ongeveer 430.000 mensen (of ongeveer 750.000 als we de omliggende landelijke gebieden meerekenen).

Verder is er ook het Ismailiyya-paleis in Baku, Azerbeidzjan. Dit historische gebouw dient momenteel als het Presidium van de Academie van Wetenschappen van Azerbeidzjan en bevindt zich aan de Istiglaliyyat-straat.

Milāl wa Nihāl

In het boek Milāl wa Nihāl staat geschreven dat de sjiieten zich in twintig groepen afscheidden. Een van hen is de Ismailiyya-groep. Ze hebben zeven namen. Hun voornaam is Batiniyya, want ze geloven de openlijke betekenissen van de Heilige Qur’ān niet en ontlenen verschillende betekenissen aan hun begrip. Ze zeggen dat Heilige Qur’ān zāhir (schijnbaar) en bātin (binnen, essentieel) betekenissen heeft; de bātin is noodzakelijk; niet de schaal, maar de essentie van walnoot is noodzakelijk.

Āyat al-Karims in de Heilige Qur’ān en ahadīth moeten echter hun schijnbare betekenis krijgen. Als een āyat al-Karim duidelijker kan worden begrepen (van een āyat al-Karim die je eerder hebt ontmoet), dan kan de voormalige āyat al-Karim een andere betekenis krijgen op een manier die overeenkomt met de laatste. Tenzij er een sterke noodzaak is, is het ongeloof en ongeloof om de schijnbare betekenis ervan te negeren en verschillende betekenissen te interpreteren, want door dit te doen, proberen sommige mensen de sharia te veranderen en te bederven.

Hun tweede naam is Qaramita, want het is een persoon genaamd Hamdān Qarmit die deze sekte heeft uitgevonden. Hamdān is de naam van een dorp in de buurt van de stad Wasit in Basra.

Hun derde naam is Hurumiyya, want ze zeggen halal over veel harām-acties.

Hun vierde naam is Sabi’iyya, want ze zeggen dat er zeven profeten zijn die Shari’ah bezitten; zes van hen, zeggen ze, zijn Hazrat Adam, Hazrat Nooh (Noah), Hazrat Ibrahim, Hazrat Musa (Mozes), Hazrat Isa (Jezus) en Hazrat Mohammed ﷺ; de zevende wordt Mahdi. Ze zeggen dat er zeven Imāms (religieuze leiders) zijn geweest tussen elke twee profeten, die ze Natiq noemen. Ze zeggen dat er in elke eeuw zeven religieuze leiders zijn.

Hun bekendste naam is Ismailiyya, want ze zeggen dat na de dood van Imām Jāfar Sādiq (radi Allāhu anhu) zijn oudste zoon, Ismail, de leider van de moslims werd. Ze verschenen als volgt:

• Toen ze zagen dat de islam zich snel over drie continenten verspreidde, zeiden de magiërs, dat wil zeggen de vuuraanbiddende ketters in India: “Het is onmogelijk om de moslims te overwinnen of om hun verspreiding door het zwaard te voorkomen. Er zit niets anders op dan ze van binnenuit te slopen. Laten we de jonge en onwetenden onder hen op een dwaalspoor brengen door hun boeken betekenissen te geven volgens onze eigen overtuigingen.” Hun leider, Hamdān Qarmit, stelde de volgende basisprincipes vast:

• We zullen niet spreken met degenen die religieuze kennis hebben. We zullen ons verbergen wanneer we op een plaats zijn waar een religieuze Alim is.

• We zullen (solidariteit betuigen met iedereen en) spreken volgens de wens en het plezier van degene met wie we spreken. Zahids zullen bijvoorbeeld worden geprezen wanneer ze in de buurt van een zahid zijn. Een fāsiq (zondaar) zal te horen krijgen dat de zonde waaraan hij verslaafd is niet verboden is. [In aanwezigheid van soennitische moslims prijzen ze de Ahl Sunnat. Ze zeggen: Wij zijn broeders].”

• Moslims zullen doordrongen zijn van achterdocht en aarzeling in de geboden en verboden van de Shari’ah. We zullen bijvoorbeeld proberen hun geest te verwarren door dingen te vragen als “Terwijl een vrouw het vasten moet uitvoeren dat ze op het juiste moment heeft gemist omdat ze een excuus had, waarom zou ze haar rituele gebeden dan niet verzinnen?”[1] “Aangezien urine vuiler is dan sperma, waarom is het dan niet vergaan om een ghusl uit te voeren na het urineren?” “Waarom bestaan niet alle vijf rituele gebeden (namāz) uit twee, drie of vier rak’āt?”

• Ze beloven jullie tot geheimhouding. Ze zeggen dat Allāh geheimhouding gebiedt in de Heilige Qur’ān.

• Ze zeggen dat religieuze en wereldse beroemdheden hen leuk vinden en roemen.

• Om te misleiden verdedigen ze eerst de dingen die iedereen gelooft.

• Tegen de jongeren op wie ze hebben gejaagd, beginnen ze het Ahl Sunnat-geloof te belasteren en zeggen ze dat het achteruitgang is. Ten slotte zijn ze gewend aan het plegen van harām-acties. Om dit te doen, geven ze verkeerde betekenissen aan āyat al-Karims en hadīth. Ze zeggen: “Dit zijn de innerlijke betekenissen. Niet elke Alim kan deze begrijpen.”

Ze zeggen bijvoorbeeld: “Paradijs betekent ontsnappen aan aanbiddingen en plezierige dingen doen. De hel betekent de last van aanbiddingen verdragen en afzien van harām-handelingen.”

Vroeger verwierven ze veel van hun kennis van Griekse filosofen. Ze zeiden bijvoorbeeld: “De Schepper is noch bestaand, noch niet-bestaand. Hij is niet alwetend of onwetend. Hij is noch machtig, noch impotent. Dat geldt ook voor al Zijn eigenschappen. Want als men zegt dat ze bestaan, zullen ze vergeleken zijn met schepselen; als men zou zeggen dat ze niet bestaan, zouden ze te schande zijn gevallen met het niet-bestaan. De Schepper is noch eeuwig, noch van recente gebeurtenissen.”

Hasan bin Muhammad Sabbah, een van hen, besefte dat het pad dat ze volgden verkeerd was en verbood jongeren om kennis van de Dīn te leren en de oude boeken van Ulema te lezen. Hij verbood met geweld discussies met de Ahl Sunnat Ulema en het lezen van de Ahl Sunnat boeken. Hij zei: “De toename van ‘ilm-i-zāhir (schijnbare kennis) bedekt en dooft ‘ilm-i-bātin (verborgen kennis).” Ze lappen de Shari’ah aan hun laars. Ze ontkennen de Geboden en Verboden van de Shari’ah. Ze hebben gekozen voor een manier van ongodsdienstig en wetteloos leven, als beesten. Ze hebben zich in verschillende groepen en takken verdeeld. Tegenwoordig zijn Wahhābis, die zich in Arabië hebben verspreid, een van deze groepen.

Sulaimān bin Hassan, de stichter van de Suleimaniya-tak van de Ismaīli, stierf in 1005 Hijri [1597 na Christus]. Hij legt in detail de geheime filosofie van deze corrupte groep uit in zijn boek Nuhab-ul-Multaqita.

---

[1] Tijdens de menstruatie moet een vrouw haar vasten of namāz niet uitvoeren. Na haar menstruatie moet ze het vasten uitvoeren dat ze heeft weggelaten, maar niet de namāz.