Een vorm van Iesaal-e-Sawāb
Inleiding
Veel ongelovigen zeggen, dat Iesaal-e-Sawāb (handelingen voor zegen) verboden handelingen zijn. Het is volgens hen een bid’ah (slechte innovatie) in islam om voor overleden personen zegenrijke handelingen te verrichten. Zij zeggen, dat na de dood alle boeken gesloten zijn en zegenrijke handelingen geen zin meer hebben.
Met dit artikel zal ik hun bewering verwerpen. Ghiyārwin Sharīf is een vorm van ‘goede handeling’ om de overleden soenniet moslim te helpen de tekortkomingen in hun goede daden tijdens het aardse leven te verrijken met zegeningen van Allāh Ta’ālā.
Attest
“Ghiyārwin Sharīf” is specifiek een Iesaal-e-Sawāb voor Sayyidena Sheikh Abdul Qadīr Jilāni (radi Allāhu anhu). Er zijn veel bewijzen te vinden in de Heilige Qur’ān, Ahadīth en andere verduidelijkingen van bekende Ulema en Mashā’ikh van islam die authentiek Iesaal-e-Sawāb valideren.
Allāh Ta’ālā openbaart
وَٱلَّذِينَ جَآءُوا مِن بَعْدِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا ٱغْفِرْ لَنَا وَلإِخْوَانِنَا ٱلَّذِينَ سَبَقُونَا بِٱلإِيمَانِ وَلاَ تَجْعَلْ فِي قُلُوبِنَا غِلاًّ لِّلَّذِينَ آمَنُواْ رَبَّنَآ إِنَّكَ رَءُوفٌ رَّحِيمٌ
“En degenen die na hen kwamen, zeggen: “Onze Heer, vergeef ons en onze broeders, die ons voorafgingen in het geloof, en laat geen wrok in ons hart blijven tegen de gelovigen. Onze Heer! Gij zijt inderdaad Liefderijk, Genadevol.” Surah al Hashr (de bijeenkomst), H59, vers 10
De Heilige Profeet Mohammed ﷺ heeft gezegd: “Er rust Allāh’s Genade op mijn Ummah (volgelingen = soenniet). Een persoon die begraven is als een zondaar zal, door gebeden en Astaghfār (smeken om vergiffenis) van moslims, zonder zonde opstaan (op de Dag des Oordeels).” Tabrānī
In een andere Hadith welke is opgetekend in Sahīh Mishkāt Sharīf, is verhaald dat een Sahāba eens aan de Heilige Profeet ﷺ vroeg: “O Profeet van Allāh! Wij geven Sadaqāh (aalmoezen) namens onze overledenen en verrichten de Hadj namens hen. Bereikt de Sawāb (zegen) hen?” De Heilige Profeet ﷺ antwoordde: “Ja, ongetwijfeld zoals jullie zelf ook gelukkig worden wanneer je een cadeau krijgt.”
De Ahadīth en de verzen van de Heilige Qur’ān suggereren, dat du’ā (smeekbede) en Iesaal-e-Sawāb voor de moslims die voor ons zijn heen gegaan een handeling van hoge prijzenswaardig is. Deze handeling om du’ā te doen is ook de essentie van de Ghiyārwin Sharīf. Hoewel dit evenement betrekking heeft op de Imam van de Awliya Sarkār Ghaus-e-Azam (radi Allāhu anhu), worden alle moslims in de du’ā van Iesaal-e-Sawāb herdacht.
De viering van Ghiyārwin Sharīf is geobserveerd door vooraanstaande Awliya en Ulema, honderden jaren geleden. Ghiyārwin Sharīf is specifiek een Iesaal-e-Sawāb voor Ghaus-e- Azam (radi Allāhu anhu).
Het wordt op de 11de van iedere islamitische maand gehouden (“Ghiyārwin” betekend ‘elfde’ in Urdu) in veel moskeeën of bij individuele moslims thuis. Deze veelbelovende dag wordt overall in de wereld herdacht en betekend grote spirituele voordelen en Barakāh.
Sheikh Abdul Haqq Muhaddith Dehlvi (radi Allāhu anhu) beschrijft de omstandigheden van zijn tijd in “Ma Thabata minas Sunnah”: “Voorzeker in ons land (Indo-Pak subcontinent) in deze tijden, is de viering van Ghiyārwin Sharīf wijdverspreid. Het is veel meer bekend onder de Mashā’ikh van de Qādiriyya Order.”
Hazrat Shah Abdul Aziz Muhaddith Dehlvi (radi Allāhu anhu) verklaarde in zijn Fatāwa Aziziyah: “Het is toegestaan en correct om Fatiha te doen en de Sawāb te sturen aan de Arwāh (zielen).”
Hij verklaarde verder in zijn Malfoozāt-e-Azizi: “Gedurende de Ghiyārwin Sharīf komen de Sultan en de heiligen elders bij elkaar bij de Mazār Sharīf (gezegende tombe) van Sayyidena Sheikh Abdul Qadīr Jilāni in Bagdad Sharīf. Zij reciteren de Khatam Sharīf van Asr namāz tot Maghrib namāz en reciteren ook de loftuitingen van Sayyidena Sheikh Abdul Qadīr Jilāni (radi Allāhu anhu). Na de Maghrib namāz gaat het Hoofd van de spirituele Orde in het midden van de Sufi zitten om de zikr te leiden. Tijdens deze gelegenheid ervaren veel mensen een gevoel van Wajd (spirituele ecstasy). Deze bijeenkomst wordt afgesloten door het verdelen van zoetigheid die voor de bijeenkomst was klaargemaakt. De mensen verspreiden zich na de Ishā namāz.”
Er zijn talloze Schriftgeleerden die ruimschoots op de Ghiyārwin Sharīf aanwezig zijn. Enkele bekende namen zijn opgetekend door de zoon van Mulla Jeewan (Alayhir Rahmah) in het boek “Wajeesus Sirāt”. Mulla Jeewan is ook de leraar van Sultan Aurangzeb Aalamgir, de Grote Mughal Keizer; Allāma Ghulām Sarwar Lahori (Alayhir Rahmah), auteur van “Khazinat ul Asfiyah”; Sheikh Abdul Haqq Muhaddith Dehlvi (radi Allāhu anhu) in zijn boek “Akhbār-ul Akhyār”; Shah Abul Mu’āli (Alayhir Rahmah) in zijn boek “Tuhfa-e-Qādiriyya”; Arīf-e-Billāh Imam Shatoeni (Alayhir Rahmah) in zijn bekende boek “Bah-jatul Asrār Sharīf”.
Ten slotte, de Raad van Ulema (moslim Schriftgeleerden) van Nederland heeft unaniem in Jamia Madinatul Islam bekrachtigd, dat Iesaal-e-Sawāb is toegestaan. Dit navolgend op wat ook andere hooggeprezen soenniet Ulema hebben gezegd.
Moge Allāh Ta’ālā de soenniet beschermen.
Amien, summa Amien.