Alahazrat Imām-e-Ahle Sunnat Shah Ahmad Raza Khan Qadri (radi-Allāhu ‘Anhu).

Zaak: wat zeggen de Schriftgeleerde Ulema-e-Dien en de moefti’s van de Islam in de kwestie van jhinga (garnalen/ garnaal). Is het toegestaan om het te eten? Of is het makruh of harām? Stuurt u een antwoord met een handtekening en een officiële zegel.

Beantwoording in Ahkām-e-Shari’ah door Imām-e-Ahle Sunnat Alahazrat Imām Ahmad Raza Khan al-Qādri (radi-Allāhu ‘Anhu)

In onze mazhab (Hanafi) wordt met uitzondering van vis, alle andere (zee) wezens beschouwd als harām (niet toegestaan voor consumptie). Dus degenen die zeggen dat de jhinga geen vis is, volgens hen zou het dus moeten worden beschouwd als harām. Deze nederige dienaar (Alahazrat) heeft dit vraagstuk echter grondig onderzocht en heeft vastgesteld dat volgens de taalkundige boeken (woordenboek) van Tibb en de boeken van informatie (encyclopedie) over de dieren, de jhinga wordt beschouwd als een vis.

Wat staat in de verschillende boeken?

Irbiyān (garnalen) die met de Hamza-e-Maksura is geschreven, is een vis die van uiterlijk op een grote mier lijkt. Qāmus

Irbiyān is een witachtige vis die lijkt op een grote mier en meestal wordt aangetroffen in Basra. Sihah en Tāj-ul-Uroos

Irbiyān is een soort vis. Sirāh

Irbiyān is een soort vis, die in Hindi bekend staat als jhinga. Muntahi-ul-Arab

Het is bekend als rubiyān en irbiyān. Het heet rubiyān ‘vis en machli’ en ‘mek machli’ en in het Hindi heet het jhinga. Makhzan

In Perzisch, rubiyān is de naam van een vis. Tuhfat-ul-Mu’minin

Rubiyān is een soort vis die veel wordt gevonden in de zeeën van Irak en Qām. Het is als een rode krab met veel poten, maar het heeft veel meer vlees. Tazkirāt-e-Dawud

Rubiyān is licht rood en is een zeer kleine vis. Hayāt-ul Haywān Qubra

Uit gedegen onderzoek blijkt, dat aangenomen moeten worden berustend op Mirāj-ud Dirāya, dat de garnaal halāl is, omdat in de notering van Mirāj-ud Dirāya het duidelijk is geschreven dat alle soorten vis halāl zijn: “Tāfi is geen vaste soort, maar het is een beschrijving die door elke soort aan elkaar gekoppeld is.”

Het is als volgt duidelijk geschreven in de Mirāj-ud Dirāya: “Zo’n kleine vis waarbij de maag niet kan worden opengesneden, en het gebakken is (of gekookt) zonder de maag te verwijderen is, met uitzondering van Imām Shafi’ī (radi-Allāhu ‘Anhu), volgens alle A’imma halāl.” In Radd-ul-Muhtar is aangetekend, dat dit in Mirāj-ud Dirāya is geschreven.

Als een vis wordt gevonden in de maag van een andere vis, dan kan die worden geconsumeerd, maar volgens Imām Shafi’ī (radi-Allāhu ‘Anhu) mag dat niet worden gegeten als deze wordt beschouwd als afval van vogels, omdat de brokstukken van de vogel wordt beschouwd als napāk (onrein). Wij zeggen dat het alleen wordt beschouwd als brokstukken indien het van originaliteit is veranderd.

Over de vissen die zo klein zijn dat hun maag niet kan worden opengesneden is volgens de Shafi’ī A’imma niet halāl om te consumeren, omdat zij dit baseren op dezelfde uitspraak (toepassing) dat de brokstukken van de vogel die onrein zijn. Volgens de overige Ulema is het consumeren van deze vis (garnaal) halāl.

Echter, deze fakier (Alahazrat) heeft in Jawāhir gelezen, dat deze kleine vissen makruh-e-Tahrīmi zijn en dit lijkt correcter te zijn. Het is in Jawāhir als volgt: “Er is gezegd dat alle (zeer) kleine vissen makruh-e-Tahrīmi worden. Dit lijkt juister. De jhinga (garnaal) lijkt anders uit te zien dan andere vissen. Het ziet er meer uit als een worm en er moet worden opgemerkt dat de term māhi (vis) ook wordt gebruikt voor dingen die niet echt van de vissoorten zijn zoals ledematen of een kleine hagedis; zelfs als de jonge krokodil geboren is op de droge oever van bijvoorbeeld de rivier de Nijl.

Er is geen bron te vinden dat volgens onze A’imma de garnalen geoorloofd blijkt te zijn om te consumeren en zelfs als het een vis is, dan zijn de garnalen hier over het algemeen zeer klein en de Shari’ah (wettoepassing) is zo correct mogelijk vermeld in Jawāhir. Het is dus beter wanneer u wordt geconfronteerd met een dergelijk meningsverschil en twijfel u te onthouden als er geen noodzaak is, en u onthouden is ula (beter).

Bron: Ahkām-e-Shari’ah