Bescherm uw Imān!

Allāh Ta’ālā openbaart:

 يَـٰأَيُّهَا ٱلَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ ٱلْيَهُودَ وَٱلنَّصَارَىٰ أَوْلِيَآءَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَآءُ بَعْضٍ وَمَن يَتَوَلَّهُمْ مِّنكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ ٱللَّهَ لاَ يَهْدِي ٱلْقَوْمَ ٱلظَّالِمِينَ

“O, gij die gelooft, neemt de Joden en de Christenen niet tot Vrienden [Awliya]. Zij zijn elkanders vrienden. En wie uwer hen tot vrienden neemt, is inderdaad één hunner. Voorwaar, Allāh leidt het overtredende volk niet.” Surah al-Mā’idah (de tafel), H5, vers 51

Tafsir Al-Jalālayn: “O u die gelooft, neem Joden en christenen niet als beschermheren die zich bij hen aansluiten of genegenheid tonen; het zijn beschermheren van elkaar die verenigd zijn in ongeloof. Degene onder u die met hen gelieerd is, hij is een van hen die met hen gerekend heeft. Allāh Ta’ālā leidt de mensen die verkeerd doen niet die zich met ongelovigen in laten.”

Een aantal extracten uit authentieke boeken

Muhammad Birghiwi Bey werd geboren in Balikesir in 928 en stierf aan de pest in 981 Hijrah. Zijn werken, Vasiyyetname, Tariqat, Awamil en Izhar en anderen, zijn zeer waardevol. Hij schrijft in zijn authentieke boek Birghiwi Vasiyyetnamesi Sharh.

Het tweede type dingen dat ongelovigen gebruiken zijn de dingen die symptomen zijn van ongeloof, symptomen van het ontkennen en niet geloven van de Shari’ah en Islam, en het is wājib voor moslims om ze te vernietigen. Iemand die ze gebruikt wordt een ongelovige. Ze kunnen niet worden gebruikt tenzij men wordt bedreigd met de dood of met het afsnijden van zijn ledematen of andere redenen die deze resultaten veroorzaken, zoals ernstig geselen of gevangenschap of het wegnemen van al je bezittingen. Ook hij die een van deze doet of gebruikt, die algemeen bekend is, zonder het te weten of als een grap om mensen aan het lachen te maken wordt een ongelovige.

Het is bijvoorbeeld kufr om dingen te dragen (of te gebruiken) die speciaal door priesters zoals Sinterklaas worden gedragen of gebruikt tijdens hun aanbidding. Dit wordt Kufr-e-Hukmi genoemd.

Het is geschreven in de basisboeken van fiqh door islamitische ‘Ulema dat het dragen van de dingen die eigen zijn aan ongelovigen kufr is. Ibn-e-‘Abidīn, deel 5, pagina 481.

De vijanden van de islam proberen moslim te misleiden, het feit te verbergen dat het kufr is om gewoonten te adopterende van de ongelovigen en hun feesten te vieren. Ze noemen deze gebruiken ‘islamitische gewoonten’ en tegenwoordig ‘heilige dagen’. Ze vertegenwoordigen de Noël (Kerstmis), die door de Grote Constantijn in het christendom werd geïntroduceerd, en Nawruz, die door Jamshid werd uitgevonden als een nationale viering; en ze willen dat moslims dezelfde dingen accepteren.

Jonge en onschuldige moslims moeten niet voor deze dingen vallen. Ze moeten de Waarheid leren kennen door die oprechte moslims te vragen die ze vertrouwen, hun familieleden die namāz uitvoeren, en die familievrienden die hun religie kennen.

Wat staat geschreven in het boek Durr-ul-Mukhtar, deel 5, pagina 481?

Het is haram om geschenken te geven op de dagen van Nawruz en Mihrgan terwijl ze hun namen vermelden. Het is kufr (ongeloof) om geschenken te geven die die dagen achten als feestdagen. Een persoon die een eitje geeft aan een ongelovige uit eerbied voor die dagen wordt een ongelovige. Zo is het ook met het kopen van iets op die dagen met de intentie van dei feestdag. Als hij iets koopt wat hij regulier elke dag koopt, zal hij geen ongelovige worden.

Wat staat geschreven in het fatwa boek Bazaziyya?
De Nawruz-dag is de feestdag van de magiërs. Het is kufr om zich bij magiërs aan te sluiten en hen op die dag te imiteren. Als een moslim die dag viert, verliest hij zijn Imān zonder het zelfs op te merken het. Uit deze fatwa wordt afgeleid dat een persoon die de feesten en feesten van ongelovigen op sinterklaas, kerstdag of -avond of op hun paas- of andere feestdagen imiteert, een ongelovige zal worden.

Wat staat geschreven in het boek: Saint Nicholas

door Henri Gheon, Sheed and Ward, 1936.

Kerstman en Sinterklaas
Het waargebeurde verhaal van de kerstman begint met Nicholas, die in de derde eeuw werd geboren in het dorp Pátra in Klein-Azië. In die tijd was het gebied Grieks en ligt het nu aan de zuidkust van Turkije [Sinterklaas komt dus niet uit Spanje]. Zijn rijke ouders, die hem opvoeden tot een vrome christen, stierven in een epidemie terwijl Nicholas nog jong was. Gehoorzamen aan de woorden van Jezus om ‘te verkopen wat je bezit en het geld aan de armen te geven’, gebruikte Nicholas zijn hele erfenis om de behoeftigen, de zieken en de lijdende te helpen. Hij wijdde zijn leven aan het dienen van God en werd nog jong als bisschop van Myra.

Bisschop Nicholas werd in het hele land bekend om zijn vrijgevigheid voor mensen in nood, zijn liefde voor kinderen en zijn zorg voor zeilers en schepen.

Onder de Romeinse keizer Diocletianus, die meedogenloos christenen vervolgde, leed bisschop Nicholas voor zijn geloof, werd verbannen en gevangen gezet. De gevangenissen waren zo vol met bisschoppen, priesters en diakenen dat er geen ruimte was voor de echte criminelen, moordenaars, dieven en rovers. Na zijn vrijlating woonde Nicholas de Raad van Nicea bij in 325 na Christus. Hij stierf op 6 december 343 na Christus in Myra en werd begraven in zijn kathedraalkerk, waar een uniek relikwie (manna) in zijn graf werd gevormd. Deze vloeibare substantie, waarvan gezegd wordt dat ze genezende krachten heeft, bevorderde de groei van toewijding aan Nicholas. De verjaardag van zijn dood werd een feestdag, Sint Nicolaas dag, 6 december (19 december op de Juliaanse kalender). Door de eeuwen heen zijn er vele verhalen en legendes verteld over het leven en de daden van Sint Nicholas.