Taajush Shari’ah Shaykh Akhtar Raza Khan Qādri (Alayhir Rahmah)

Inleiding Nederlandse vertaler

Azharul Fatāwa is de collectie van de Engelse Fatāwa van de Groot Moefti van India, de kroon van de islamitische wetgeving, de jurist van islam, de leider van de Oelema, een oprechte gids in Tariqat, de officiële vertegenwoordiger van de Ghaus van dit tijdperk (Moefti-e-Azam Mustafa Raza Khan Qādri radi Allāhu anhu), de Qāzi-ul-Quzzāt Hazrat Allāma Maulana Moefti Mohammed Akhtar Raza Khan Qādri Azhari Hafizullah Ta’ālā.

Dit handzame vertaalwerk neemt evenals Fatāwa Europe van Qāzi wa Moefti-e-Azam Holland Hazrat Allāma Maulana Moefti Abdul Wajīd Qādri een bijzondere plaats in het dagelijkse bestaan van de moslimgemeenschap in Europa.

Taajush Shari’ah Hazrat Allāma Moefti Mohammed Akhtar Raza Khan Azhari al-Qādri [zoon van Mufassir-e-Azam Hazrat Maulana Ibrahim radi Allāhu anhu, kleinzoon van Hujjat-ul-Islam Hazrat Maulana Hāmid Raza Khan radi Allāhu anhu, over kleinzoon van Imam-e-Ahle Sunnah Mujaddid-e-Dien-o-Millat Ash Shah Imam Ahmad Raza Khan radi Allāhu anhu] was geboren op 25 Safar 1942 in district Saudagran van de stad Bareilly Sharīf in India. De naam die hij tijdens zijn Aqīqa kreeg was: ‘Mohammed’. Hij kreeg evenzo de naam ‘Ismail Raza’. Doch, hij is beroemd geworden met zijn naam Akhtar Raza en kwalificatie Taajush Shari’ah.

Toen hij een prille leeftijd van 4 jaar, 4 maanden en 4 vier dagen bereikte organiseerde zijn gerespecteerde vader Hazrat Maulana Ibrahim Raza radi Allāhu anhu, een vooraanstaande Schriftgeleerde van zijn tijd, zijn Bismillāh Khwaani (aanvang van islamitische studie). Zijn excellente grootvader, van moederzijde, Ghaus-ul-Waqt Mufti-e-Azam-e-Hind Hazrat Maulana Shah Mustafa Raza Khan Noori (radi Allāhu anhu), verrichtte de traditionele Bismillāh Khwaani. Alle studenten van de beroemde Darul Uloom Manzare Islam, die gebouwd was door Sayyidena Ala Hazrat, waren hierbij uitgenodigd voor het veelbelovende feest.

Tot slot in deze vertaling van Azharul Fatāwa heb ik de Qur’ān verzen en Nederlandse vertaling toegevoegd.

Voorwoord

Dit Kitāb (boek) met de naam Azharul Fatāwa is een verzameling Engelse Fatāwa van Taajush Shari’ah, Hazrat Allāma Moefti Mohammed Akhtar Raza Khan Azhari. Ondanks dat de meeste van de Fatāwa in Zuid-Afrika werden gevonnist zijn het type vragen die aan hem zijn gesteld het type dat vaak voorkomt onder islamitische gemeenschap in de landen van het Westen (Europe en Noord Amerika).

Weinig mensen zijn zich bewust van de bekwaamheid in het Engels van Taajush Shari’ah. Het is interessant op te merken dat dit hele Kitāb een compilatie is van vragen die aan hem zijn gesteld via het Engels medium, en de antwoorden die werden geregistreerd hier letterlijk zijn vertaald zoals die zijn ingegeven door Taajush Shari’ah in de Engelse taal.

Ik heb het voorrecht hem te mogen begeleidende tijdens zijn tour van de Oost-Afrikaanse landen en heb uit de eerste hand meegemaakt dat wanneer aan Taajush Shari’ah in de Engelse taal over welk maslah (juridisch vraagstuk) dan ook werd gevraagd, hij in uitstekend Engels antwoordde met duidelijkheid en nauwkeurigheid. Het is betreurenswaardig dat geen verslagen zijn gemaakt van de verbale richtlijnen en Fatāwa afgegeven door Taajush Shari’ah in het Engels tijdens zijn rondreis. Deze zijn vele malen groter in aantal dan wat in dit Kitāb schriftelijke is gehouden.

Taajush Shari’ah zijn diepgaande kennis van fiqh is niet onbekend voor de Schriftgeleerden op dit gebied. Met de hulp van de Almachtige Allāh is hij de erfgenaam van de eigenschappen van Ala Hazrat (radi Allāhu anhu) op het gebied van Fatāwa vonnis. Allāma Sahib’s persoonlijkheid geniet vandaag, net als Bareilly in de tijd van Ala Hazrat (radi Allāhu anhu), het voorrecht om een superieur centrum voor de afgifte van Fatāwa te zijn. Na het heengaan van Huzoor Moefti Azam Hind (radi Allāhu anhu) nam Taajush Shari’ah niet alleen de verantwoordelijkheid van de Darul Iftā op zich, maar hij heeft de Darul Iftā ook de waardigheid geschonken die gemaakt heeft dat absoluut vertrouwen en respect in de hoofden van zelfs de meeste geleerden op het fiqh gebied is toegenomen.

Taajush Shari’ah zijn wijsheid en nulspanningsveilig (vasthoudend) geheugen zijn legendarisch. Hij is bekend om het dicteren van Fatāwa op zodanige wijze, dat hij uit het geheugen de oorspronkelijke tekst van Arabische naslagwerken citeert zoals een Hāfiz-ul-Qur’ān de Qur’ān reciteert. Een uniek aspect van de wijze van uitdrukking van zijn Fatāwa is de intensieve zorg die hij besteed bij het gebruik maken van de juiste voorwaarden om de beknoptheid en duidelijkheid te handhaven. Degenen die bedreven zijn in de Engelse taal zeggen dat de aanneming van de stijl van Ala Hazrat (radi Allāhu anhu), in zijn Urdu Fatāwa, dezelfde mate van bondigheid en duidelijkheid kent in de Azharul Fatāwa.

Mijn persoonlijke ervaringen met Taajush Shari’ah waren zodanig, dat ik hem had gevraagd over bepaalde masā’il en hij onmiddellijk beantwoordde met verwijzingen naar de authentieke Kitābs van fiqh. Op een bepaalde specifieke gelegenheid, was ik vergeten naar de verwijzing te refereren die hij in zijn mondelinge antwoord had gegeven, dus belde ik hem een paar maanden later om te informeren over de verwijzingen. Alle verwijzingen in het oorspronkelijke Arabisch citeerde hij onmiddellijk uit het geheugen.

Op het gebied van afgifte van Fatāwa heeft Taajush Shari’ah een niche voor zichzelf ingesteld door het weergeven van de ongewone kwaliteiten van het bezitten van een zeer nulspanningsveilig geheugen van de verwijzing naar Fiqh; een effectieve aanpak van de vraag en toepassing van de beknoptheid, duidelijkheid en wijsheid bij het opstellen van de antwoorden.

Aangaande de maslah met betrekking tot de overtollige betaling van de winst toegekend door de banken aan moslims (die ten onrechte rente in een Darul Harb wordt genoemd) is volgens geleerde Oelama de Engelse vertaling van Taajush Shari’ah met verwijzing naar het beroemde Hanifiyya Kitāb Hidāyah transparanter in vergelijking met de westerse opvatting in de vertaling van Hidāyah door de Charles Hamilton.

Bareilly heeft het onderscheid van het centrum voor de afgifte van Fatāwa aan de soennitische moslims over de hele wereld opgedaan, als gevolg van de uitzonderlijk hoge normen van Imam Ahmed Raza Khan op de Darul Iftā. Moslims over de hele wereld wenden zich met hetzelfde respect vandaag de dag nog steeds tot de Darul Iftā in Bareilly als gevolg van de aanwezigheid van een persoonlijkheid, namelijk Allāma Azhari Sāhib.

Moge de Almachtige Allāh de geleerde Allāma Azhari Sāhib sterkte en welzijn schenken voor behoud van de fontein van Ala Hazrat ’s islamitische onderzoek, zodat de toekomst van onze kinderen verzadigt met het licht van deze kennis dat ons allen op de goede weg leidt. Amien.

Hazrat Mufti Mohammed Nasiem Ashraf Habibi, (Habibi Darul Iftā)

Geboortebeperking

De onderstaande vragen over de kwestie van geboortebeperking zijn in 1991 gesteld door Mohamed Yunus Abdul Karim van Durban in Zuid-Afrika aan Hazrat Allāma Moefti Mohammad Akhtar Raza Khan Qādri Azhari. De Fatwa was door Hazrat mondeling gegeven en is schriftelijk vastgelegd door Maulana Nasir Khan van de Raza Academie, Durban, Zuid-Afrika.

Vragen

1.    Is de permanente methode van geboortebeperking toegestaan of niet?

2.   De tabletten en injecties voorkomen ovulatie. Het verhindert dat de eicellen worden gevormd in de eierstokken van de vrouw. Zijn deze methoden (van geboortebeperking) toegestaan of niet?

3.   De lus methode (spiraal) is ter voorkoming van ovulatie en bevruchting. Het staat toe dat de eicellen worden gevormd in de eierstok en toetreden met de mannelijke zaadcellen. Deze methode werkt door het stadium van de innesteling van de bevruchte eicel te voorkomen. De tijd die tot de inplanting nodig is, is ongeveer zeven dagen. Is deze methode (van geboortebeperking) toegestaan of niet?

4.   Wanneer merkt een moslims op dat er leven is? Is het tijdens de bevruchting of daarna? Is het na implantatie?

Beantwoording van vraag 1 

Absoluut niet. Simpelweg omdat de Shari’ah geen toestemming aan vrouwen geeft om geboortecontrole van permanente aard te mogen hebben. Almachtige Allāh verleent geen toestemming om het doel of de rol van elke creatie te veranderen.

Allāh Ta’ālā openbaart

 وَلأُضِلَّنَّهُمْ وَلأُمَنِّيَنَّهُمْ وَلأَمُرَنَّهُمْ فَلَيُبَتِّكُنَّ ءَاذَانَ ٱلأَنْعَٰمِ وَلأَمُرَنَّهُمْ فَلَيُغَيِّرُنَّ خَلْقَ ٱللَّهِ وَمَن يَتَّخِذِ ٱلشَّيْطَٰنَ وَلِيّاً مِّن دُونِ ٱللَّهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرَاناً مُّبِيناً

“En ik zal hen zeker doen dwalen en ijdele begeerten in hen opwekken en ik zal hen voorzeker ophitsen en zij zullen de oren van het vee afsnijden en ik zal hen voorzeker aansporen en zij zullen Allāh’s schepping bederven.” Derhalve hij, die buiten Allāh Satan tot vriend neemt, zal zeker zichtbaar verlies leiden. Surah an-Nisā (de vrouwen) H4, vers 119

We moeten ook begrijpen dat de aard om het doel te veranderen of rol in elke creatie in de islam niet is toegestaan. We mogen ook niet vergeten dat de instelling van Nikāh is geweest op de verhoging van de mensheid in aantal. Almachtige Allāh openbaart:

 يٰأَيُّهَا ٱلنَّاسُ ٱتَّقُواْ رَبَّكُمُ ٱلَّذِي خَلَقَكُمْ مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالاً كَثِيراً وَنِسَآءً وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ ٱلَّذِي تَسَآءَلُونَ بِهِ وَٱلأَرْحَامَ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلَيْكُمْ رَقِيباً

“O gij mensen, vreest uw Heer, Die u van één enkele ziel schiep en daaruit haar gezellin schiep en uit hen beiden mannen en vrouwen verspreidde en vreest Allāh in Wiens naam gij een beroep op elkander doet en (weest plichtsgetrouw) betreffende de familiebanden. Voorwaar, Allāh is Bewaker over u.” Surah an-Nisā (de vrouwen) H4, vers 1

Zo, daarom, is deze methode van permanente anticonceptie niets anders dan het veranderen van menselijke schepping. Merk op dat dit type bewerking ook vereist dat de vrouw naakt voor een andere persoon, dat Harām is (verboden), moet verschijnen, moeten we aannemen. Ik heb ook een volledige verhandeling over dit onderwerp van geboortebeperking en zijn islamitische status geschreven, die ook beschikbaar is.

Beantwoording van vraag 2 

Wat betreft de vraag van het gebruik van tabletten en injecties, om ze te gebruiken voor een korte periode, bijvoorbeeld, kan als nadat een kind wordt geboren, een andere geboren is, en de moeder zou vinden het zwaar voor haar is om voor het kind te zorgen, of in de voeding (van het kind) te voorzien, of als ze (fysiek) te zwak is, dan is in deze omstandigheden de tablet of injectie toegestaan. Echter, als men zijn toevlucht tot tabletten en injecties neemt met de bedoeling dat men het kind niet kan voeden, dan is deze gedachte niet toegestaan en laat het zien dat de persoon geen vertrouwen heeft in Allāh.

Allāh Ta’ālā openbaart

قُلْ تَعَالَوْاْ أَتْلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ أَلاَّ تُشْرِكُواْ بِهِ شَيْئاً وَبِٱلْوَالِدَيْنِ إِحْسَاناً وَلاَ تَقْتُلُوۤاْ أَوْلاَدَكُمْ مِّنْ إمْلاَقٍ نَّحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَإِيَّاهُمْ وَلاَ تَقْرَبُواْ ٱلْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَلاَ تَقْتُلُواْ ٱلنَّفْسَ ٱلَّتِي حَرَّمَ ٱللَّهُ إِلاَّ بِٱلْحَقِّ ذٰلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ

“Zeg: “Komt, ik zal u verkondigen, wat uw Heer heeft verboden;” namelijk dat gij iets met Hem vereenzelvigt en dat gij uw ouders niet goed behandelt en dat gij uw kinderen uit armoede doodt. – Wij zijn het, Die voor u en voor hen zorgen – en dat gij onbetamelijke daden hetzij openlijk of in het geheim begaat en dat gij een ziel ten onrechte doodt die Allāh heilig heeft verklaard. Dit is, hetgeen Hij u heeft bevolen, opdat gij moogt begrijpen.” Surah An ‘aam (het vee), H6, vers 151

Allāh Ta’ālā openbaart verder

 وَلاَ تَقْتُلُوۤاْ أَوْلادَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلاقٍ نَّحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَإِيَّاكُم إنَّ قَتْلَهُمْ كَانَ خِطْئاً كَبِيراً

“En doodt uw kinderen niet uit vrees voor armoede. Wij zijn het die in hun behoeften en in de uwe voorzien. Voorwaar, hen te doden is een grote zonde.” Surah al-Isra (de nachtelijk tocht) H17, vers 31

Hieruit is het bewezen dat als een kind is geboren, de voeding voor dit kind al is toegewezen. Daarom, en tot slot, wij zeggen dat als anticonceptiemiddelen met de vrees voor voeding van kind wordt gebruikt dat dit dan niet is toegestaan.

Beantwoording van vraag 3 

1.    Wat betreft de derde methode, dit lijkt ook niet toegestaan te zijn omdat wanneer de lus wordt ingebracht, de vrouw dan zal worden behandeld door een man of een vrouw en wij hebben al gezegd dat naakt zijn voor een andere persoon niet toegestaan is. Een ander kwaad van deze methode is dat slechts na de bevruchting (dat is het begin van de geboorte) geboortebeperking plaats vindt en dit is niet toegestaan.

2.   Men moet afzien van deze methoden en alleen condooms en bepaalde injecties gebruiken.

Beantwoording van vraag 4 

Wat betreft de vraag van het leven (Rooh), dit gaat in het kind na 120 dagen, dus vier maanden is.

Aantekening: Onder erbarmelijke omstandigheden van absolute noodzaak, waarbij de patiënte moet worden behandeld door een mannelijke of vrouwelijke arts, moet het deel dat onderzocht wordt en dus worden blootgesteld voor slechts een korte periode zijn en snel bedekt worden.

Bloeddonatie, transfusie en orgaandonatie

Vragen 

1. Kan een moslim bloed doneren?
2. Is bloedtransfusie toegestaan of niet?
3. Is orgaantransplantatie toegestaan van niet?

Beantwoording van de vragen 

Alle drie handelingen zijn verboden. Een persoon kan bloed en organen niet doneren, omdat deze de amānah zijn van Allāh zijn. Daarom is het niet toegestaan om een deel van iemands lichaam of het bloed (doneren) te doneren. Zelfs als men zegt dat door bloedtransfusie en transplantatie iemand een leven kan redden, maar zelfs is het zo dat deze acties niet toegestaan zijn, omdat Allāh Ta’ālā openbaart:

وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي ءَادَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِي ٱلْبَرِّ وَٱلْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُمْ مِّنَ ٱلطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَىٰ كَثِيرٍ مِّمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِيلاً

“En inderdaad hebben Wij de kinderen van Adam geëerd en hen gedragen over land en zee, en hun van het goede gegeven en hen verheven boven velen der genen die Wij hebben geschapen.” Surah Bani Izraïl (17) H17, vers 70

Deze fazilat bewijst (voorbij) een schaduw van twijfel dat alle lichaamsdelen als zodanig heilig zijn en binnen het concept van de heiligheid vallen. Het is niet toegestaan om enig deel van het menselijk lichaam te gebruiken zoals men geen gebruik maakt van delen van het dierlijke lichaam. Het is ook aanvaard dat de mens en elk deel van het menselijk lichaam heilig is. Het is daarom dat volgens de Hadith Sharīf Almachtige Allāh’s Heilige Profeet Mohammed ﷺ de vrouw heeft vervloekt die haar haar vlecht met het haar van een andere (vals haar) en averechts. Dit bewijst een schaduw van twijfel dat als het haar van een vrouw niet kan worden gebruikt, dan zullen de andere delen van het menselijk lichaam ook niet gebruikt kunnen worden, het is dus verboden. Van dit Hadith begrijpen we duidelijk, dat als het was toegestaan om menselijke delen van een andere personen te gebruiken, Almachtige Allāh de gebruiker niet zou vervloeken, maar uit dit Hadith begrijpen wij dat de gebruiker van het menselijke deel is vervloekt.

Wat betreft de vraag van noodzaak heeft de Shari’ah duidelijk hieraan status verleend, omdat een volgende Hadith duidelijk maakt: “noodzaak maakt dat wat Harām is (in noodgeval) toegestaan wordt.” Deze omstandigheid is echter alleen dan van toepassing wanneer er geen omstandigheden zijn die in strijd zijn hiermee. Er is een Hadith waarin dat staat: “niet verwonden en wees niet open voor het veroorzaken van letsel.”

Afgezien van de Shari’ah, is deze wet ook een van de fundamentele wetten van islamitische beginselen van fiqh. De fundamentele betekenis van dit Hadith is dat het Harām is te verwonden en ook Harām is om te worden verwond.

In de kwestie van transplantatie en transfusie zal de bovengenoemde Hadith het schade veroorzaken tegenspreken voor een persoon die zichzelf in transfusie houdt en transplantatie nadelige gevolgen heeft voor zichzelf, evenals voor anderen. Een voorbeeld hiervan is gevonden in “Shāmi” waar een persoon met blijdschap een stuk van zijn eigen vlees aan de andere aanbiedt, maar dit zal niet toegestaan zijn omdat hij schade aan zichzelf zal veroorzaken.

Aantekening: in een tijdschrift ” The Health Summary”, Vol. XV No. 3, March 1998, gepubliceerd in Londen, worden de gevaren van de bloedtransfusie, op pagina 9, als volgt verklaart: “In het jaar 1997 hebben 94 ziekenhuizen in totaal 169 gevallen gemeld van ‘gevaar’, bijna de helft van de patiënten hadden bloedbestanddeel gekregen dat bestemd was voor een andere patiënt. Van deze 63 gevallen bleek 142 procedurele fouten, resulterend in een dode en negen gevallen van grote morbiditeit. De deelnemende ziekenhuizen hebben gemeld dat er 12 doden direct toegeschreven worden aan alle complicaties van de bloedtransfusie.”

De baard en Tarawīh

Haroun T. A., Jamia Masjid Laudium, Pretoria, Zuid-Afrika

Geachte Mufti Saheb! Vriendelijk verzoek ik u de volgende vragen te beantwoorden. Allāh moge u daarvoor belonen.

1.    Wat is het belang van de baard in het licht van de Shari’ah?

2.   Hoe is de Imāmat van een persoon die zijn baard scheert?

3.   Hoe is de Imāmat van de Huffāz die hun baard alleen in de maand Ramadān laat groeien om de Tarawīh gebeden te kunnen voorgaan en vervolgens scheren ze hun baard na de Ramadān af, terwijl zich in de congregatie mensen bevinden die permanent conform de Shari’ah leven en binnen de werkingssfeer van vroomheid zou komen?

4.   Sommige mensen zijn van mening dat Tarawīh een Sunnat Salāh is en om het even degene die regelmatig zijn baard scheert (behalve in Ramadān) dit Salāh mag leiden. Hoe correct is deze gedachte of Fatwa (uitspraak) in het licht van de Shari’ah rekening houdend met de beschikbaarheid van de Shari’ah gezagsgetrouwe Huffāz om zulke gebeden te leiden?

Opmerking: Die Huffāz van het voorgaande jaar werden bewust gemaakt over de baard dat het een belangrijke Sunnat van onze geliefde Rasool ﷺ is en daarom moet een waarnemer van deze Akte van Sunnat te allen tijde met het oog op Imāmat deze Sunnat praktiseren. Ondanks dat wij de Huffāz bewust hebben gemaakt, komt het voor dat veel Huffāz geen aandacht schenken of enig belang aan deze Akte van Sunnat van de baard, dus laten ze hun baard niet groeien. Hoe is de Imāmat door dergelijke Huffāz? 

Beantwoording van de vragen 

In antwoord op uw gestelde vragen kan ik u vertellen dat: 

1.    De baard een zeer groot belang heeft in de uiting van de islam zoals het een symbool is van de islam en het is een praktijk (Sunnah) van alle Boodschappers van Allāh Ta’ālā, en is ook de Sunnah van de Heilige Profeet ﷺ.

2.   Het is totaal verboden en Makruh Tahrīmi (voor een persoon die zijn baard scheert ook al is hij geen Imām). Het staat als bedoeld in de Durre Mukhtar: “Het is verboden voor een persoon om zijn baard te scheren en er minder dan een vuist (in lengte) van te maken.” 

Ook is in “Durre Mukhtar” vermeld als: “Het is Sunnah om de baard een vuist (in lengte) te houden.” Daarom, hij die zijn baard scheert, wordt terecht zondige (Fāsiq-e Moalin) verklaard en het is volledig verboden om aan een dergelijk persoon de Imāmat aan te bieden. Daarom hebben zij geen legitimiteit om de congregatie in Tarawīh gebed te leiden en hun berouw is niet aanvaardbaar in de ogen van een Qāzi.

3.   Als hierboven (hetzelfde als antwoord 2).

Er is gezegd in Aalamgiri: “Als een zondig persoon Tauba doet, dan is zijn berouw niet aanvaardbaar totdat het teken van berouw is verschenen en het juiste oordeel is dat de tijd (van berouw) niet is opgegeven, er is sprake van het advies van de Qāzi.” 

4.   Ze zijn helemaal verkeerd. Daarom dienen zij zich te onthouden van deze taak en moeten zij berouw tonen (tauba doen).

Aantekening: Het teken van berouw verwijst in dit geval naar het onmiddellijk laten groeien van de baard na Tauba en niet opnieuw de baard afscheren of te wachten om na enige tijd de baard te laten groeien.

De baard

Ebrahim Carrim, Voorzitter Masjid Comuiittee Pretoria islamitische vertrouwen, 29 september 1999

In het licht van de islamitische wet is de duidelijkheid bij de geleerde Oelama met betrekking tot de onderaan genoemde kwesties gevraagd:

1.    Sommige Huffāz houden de baard voorafgaand aan de maand Ramadān zodat Imāmat voor Tarawīh Salāh kan worden voorgegaan. Zodra de Ramadān voorbij is scheren ze hun baard af. Ondanks voorzichtigheid en waarschuwing tegen hun kwade praktijken, onthouden ze zich niet van het afscheren. Is onder dergelijke omstandigheden hun Imāmat geldig voor Tarawīh?

2.   Is voor dergelijk voorval een excuus nodig in Shari’ah, dat in ons gebied en woonplaats er geen andere Huffāz zijn naast hem. Is daarom Tarawīh Salāh achter hem toegestaan? Echter, moet in deze moskeeën Imāms van andere steden, in feite uit andere landen, worden gebracht op grond van het feit dat geschikte Imāms niet beschikbaar vanuit de plaatselijke bevolking? Maar niet beschikbaar zijn van religieus geschikt Huffāz uit de lokale gebieden wordt gebruikt als een excuus ter rechtvaardiging van benoeming van die Huffāz als Imāms voor Tarawīh. Is een dergelijke praktijk in het licht van de Shari’ah toegestaan?

Beantwoording van de vragen 

1. Absoluut niet toegestaan.
2. Zeer zeker niet toegestaan.

Darul Harb

7 Muharram 1412 A.H., 20 juli 1991, Mr. Haroon Tar Ladysmith, Natal, Zuid-Afrika

1.    Wat is een Darul Harb?

2.   Is de Republiek van Zuid-Afrika een Darul Harb?

Beantwoording van de vragen 

1.    Darul Harb is een niet-moslim land.

2.   Het geldt daarom ook voor Republiek Zuid-Afrika. Het is een niet-moslim land vanaf het allereerste begin. Vandaar dat deze technische term van toepassing is op elke niet-islamitisch land zoals Zuid-Afrika. Het is historisch bewezen dat Zuid-Afrika nooit onder de islamitische regel was dus de fundamentele voorwaarde voor een Darul Islam is niet van toepassing. Vandaar dat het een Darul Harb is en het is helder en behoeft geen nadere uitleg.

Als bijvoorbeeld, was het lang geleden een Darul Islam en kwam daarna de islamitische regering tot een einde waarna een niet-islamitische regering aan de macht kwam en de niet-islamitische Ordonnantie in het hele land uitvaardigde zodat niemand kon genieten van de eerdere vrede en het land werd in alle opzichten begrensd met de niet-islamitische landen. In een dergelijk geval wordt het ook een Darul Harb.

Dit is een categorisch verbod van de islamitische jurisprudentie.

De grote islamitische theologen zoals Hazrat Allāma Qāzi en Hazrat Ala’uddin Haskafi (Rahmatullāhi Ta’ālā alaihuma) hebben in hun werken Tanwier-ul-Absar en Durre Mukhtar respectievelijk verklaard: “Veronderstel dat Zuid-Afrika nog steeds Darul Islam is, dan blijft uw kwestie staande. Zoals ik eerder heb gezegd (zie Fatwa op rente) dat de voorwaarde voor een winst als belang wordt beschouwd wanneer er een transactie is tussen een moslim en een Zimmi Kāfir. Aan de andere kant, als er een transactie is tussen een moslim en een Harbi Kāfir, dan zou het niet beschouwd worden als rente, maar als winst en het zou voor een moslim juridisch toegestaan zijn, ondanks het feit dat de transactie plaats vindt in Darul Islam.”

Bankrente

Uwe heiligheid, Moefti Saheb. Ik verzoek u eerbiedig om uit te uitspreken over de volgende vragen. Moge Allāh Ta’ālā belonen.

1.    Is rente als geheel onwettig? Op grond waarvan wordt de winst beschouwd als rente?  

2.   Kan een moslim de winst op zijn gedeponeerd geld in de banken en de postkantoren nemen die zij aanduiden als “rente” in landen zoals India, Groot-Brittannië en Zuid-Afrika, enz.

Beantwoording van de vragen 

1.    Riba (rente) is ongetwijfeld volkomen onwettig volgens Shari’ah. Als er een transactie tussen een moslim en een moslim is of een moslim en een Zimmi Kāfir (een niet-moslim die in veiligheid van een islamitische staat leeft), het nemen van het overtollige geld wordt beschouwd als rente en een dergelijke transactie zal onwettig zijn. Echter, als deze voorwaarde niet bestaat, zal het overtollige geld niet worden beschouwd als rente en zal gerechtvaardigd van toepassing zijn dat een moslim, aangezien er unaniem besloten is dat er geen sprake van rente is, de transactie heeft afgewikkeld met een Harbi Kāfir.

Er is een Hadith in Muslim Sharīf dat de Heilige Boodschapper ﷺ stelt dat: “Geen Riba (rente) bestaat tussen een moslim en een Harbi Kāfir in Darul Harb.” Dit Hadith getuigt dat de eigendom van een Harbi Kāfir te allen tijde geoorloofd is voor de moslim op voorwaarde dat hij (de moslim) niet ontrouw moet begaan in zijn omgang.

Dienovereenkomstig stelt de grote theoloog Zijne Heiligheid Shah Burhanuddin (Alayhir Rahmah) in zijn werk Hidāyah het volgende: “Hoewel de Heilige Qur’ān Riba verboden heeft, maakt dit heilige boek van Allāh de eigendom van een Harbi Kāfir wettig voor de moslim.”  

In de Qur’ān staat: “Er zijn zo vele verzen als getuigenis dat de Shari’ah een Harbi Kāfir niet in vertrouwen neemt en toch hun eigendom toestaat voor de moslim. Wie daarom de moslim verbiedt dergelijke winsten in ontvangst te nemen, berooft hen van het voordeel en laat de Harbi Kāfir profiteren wat Harām is.

2.   De overmaat aan geld dat wordt gegeven door de banken en de postkantoren in de landen, zoals vermeld, is wettelijk voor de moslims toegestaan en kan niet als rente beschouwd worden. Het kan worden opgenomen en gebruikt.

Allāh weet het beter! 

Jumu’ah in de gevangenis

K. Sayed Mohamed Jamali, 1043 E Norwegian – S.I., Pottsville. PA (790), Pennsylvania (1790), U.S.A. 

Gerespecteerde moefti, As Salāmu Alaikum

Ik ben al twintig jaar een gekwalificeerde Moulvi. Ik ben werkzaam als Imam (Pesh Imam) in een klein stadje in Pennsylvania, U.S.A. Ik ben de enige Imam op dit gebied binnen een straal van 50 mijl. Onlangs begon ik te werken in een gevangenis. Er zijn ongeveer 50 tot 150 moslims die gevangenen zitten in elke gevangenis. Ik leid de Jumu’ah gebeden. De vraag is of ik het Jumu’ah gebed op twee plaatsen op dezelfde dag mag voorgaan. Volgens welke Mazhab mag het wel en volgens welke niet?  Schrijft u ons zo spoedig mogelijk.

Het antwoord 

Er is geen legitimiteit Jumu’ah gebed overal te leiden nadat u het al op één plaats hebt verricht. Het is op geen enkele grondslag toegestaan om het Jumu’ah gebed in de gevangenis te verrichten. Gevangenen moeten individueel het Zohr Namāz verrichten.

Wallāhu Ta’ālā Ālam (Allāh weet beste), 22 Rabbi-ul Akhir 1414

De rechten van de bouw van een Masjid

Mr. Khasim Hassan, 7 Poona Place, Merebank, Durban, 4052 KwaZulu Natal,  Zuid-Afrika

Muftiyane Deen, Darul Iftā

Assalāmu Alaikum wa Rahmatullāhi wa Barakātuhu. Wat zeggen de Ulema en Moefti’s over deze Maslah? Een stuk landgoed werd door de regering aan moslims gegeven voor de realisatie van een moskee en Madrassa. Hebben de moslims die in de omgeving van dat perceel wonen het alleenrecht om een moskee en Madrassa te bouwen, of mogen ook die mensen die daar niet wonen en ook geen binding hebben het recht op dat perceel eigen een moskee en Madrassa, te     bouwen en te besturen? Geef alstublieft antwoord conform de Shari’ah. Jazakumullah Khairum, Wa Salaam.

Antwoord

Alleen de mensen die op die lokale plaats wonen hebben de legitimiteit om een moskee en Madrassa te bouwen op dat perceel die aan hen door de overheid is gegeven. Andere mensen hebben niet het recht om zich te mengen in deze kwestie. [Mufti] Mohammad Akhtar Raza Khan Qādri Azhari]

Rente

Uwe heiligheid, Moefti Saheb. Ik verzoek u eerbiedig u uit te spreken over de volgende vragen. Moge Allāh Ta’ālā u belonen.

Is rente geheel onwettig? Op welke voorwaarde kan de rente als winst beschouwd worden?

Antwoord

Riba (rente) is ongetwijfeld volkomen onwettig conform islamitische Shari’ah. Als er een handelstransactie is tussen moslims of een moslim en een Zimmi Kāfir (een niet-moslim die leeft de veiligheid van een islamitische staat), dan wordt het aannemen van het overtollige geld beschouwd als rente en een dergelijke handelstransactie is onwettig. Echter, als deze voorwaarde niet bestaat, dan zal het overtollige geld niet worden beschouwd als rente en zal het worden gerechtvaardigd dat een moslim het aanneemt aangezien er unanimiteit is dat er geen rente van toepassing is wanneer het gaat tussen een moslim en een Harbi Kāfir (een niet-moslim die niet in de veiligheid van een islamitische staat woont).

Er is een Hadith van de Heilige Boodschapper ﷺ waarin wordt gesteld dat: “Er is geen sprake van Riba (rente) tussen een moslim en een Harbi Kāfir in Darul Harb.”

Deze Hadith getuigt dat de eigendom van een Harbi Kāfir geoorloofd is voor de moslim, te allen tijde, mits hij (de moslim) niet ontrouw begaat in zijn omgang. Dienovereenkomstig stelt, de grote theoloog, Zijne Heiligheid Shah Burhanuddin (Alayhir Rahmah) in zijn werk “Hidāyah” het volgende: “Hoewel de Heilige Qur’ān Riba heeft verboden, dat wil zeggen rente, maakt dit heilige boek van Allāh de eigendom van een Harbi Kāfir wettig voor de moslim.” 

De Qur’ān verklaart: Er zijn vele verzen die getuigen dat de Shari’ah een Harbi Kāfir niet in vertrouwen neemt en daarom is hun eigendom toegestaan voor de moslim is. Wie, dus, de moslim verbiedt dergelijke winsten te ontvangen, berooft hen van het voordeel en zorgt ervoor dat de Harbi Kuffār gaat profiteren, dit is Harām.

Mag een moslim de winst nemen op zijn gedeponeerd geld in de banken en de postkantoren die zij “rente” noemen in landen zoals India, Groot-Brittannië en Zuid-Afrika, etc.?

Antwoord

Het overtollig geld dat wordt gegeven door de banken en de postkantoren in de landen, zoals genoemd, is wettelijk toegestaan voor de moslims, en wordt niet als rente beschouwd. Het kan worden genomen en gebruikt. Allāh weet het beter!  [Mufti] Mohammad Akhtar Raza Khan Qādri Azhari

Aantekening: In het beroemde authentieke boek van Hanafi islamitische jurisprudentie, “Hidāyah”, vertaald door Charles Hamilton, in hoofd hoofdstuk 9 (Boek van verkoop), pg. 293, de Schriftgeleerde, Allāma Shah Burhanuddin (Alayhir Rahmah) staat geschreven: “Woeker kan niet plaatsvinden tussen een Musselman en een vijandige ongelovige in een vijandig land. Dit druist in tegen het advies van (Imām) Abu Yusuf en (Imām) Shafi’ī, die voorstelt van een analogie tussen het geval in vraag en die van een beschermde vreemdeling op het grondgebied van de Musselman. De argumenten vier doctoren op dit punt zijn tweeledig. Ten eerste, de Profeet ﷺ heeft gezegd: “Er is geen woeker tussen een MUSSULMAN en een vijandige ongelovige, in een buitenlands land.” Ten tweede, de eigendom van een vijandige ongelovige mag vrij door de MUSSULMANS worden genomen, mits het rechtmatig is om het aan te nemen en er geen sprake van bedrog is.

Het extra bedrag dat wordt gegeven door de bank wordt genoemd “rente.” Maar, het islamitische concept van ‘Riba’ is niet van toepassing op de term “rente” dat door de bank wordt benut. Volgens de definitie van Riba en met betrekking tot de Hadith is “rente” niet van toepassing wanneer de handeling tussen een moslim en een Harbi Kāfir in Darul Harb plaatsvindt. Moslims moeten de gedachte uit hun geesten wissen dat dit “Riba” is.

In het licht van deze uitspraak is te accepteren en gebruik te maken van dit bedrag toegestaan. Maar als een persoon, uit zijn eigen persoonlijke discretie, zich niet prettig voelt in het gebruik van dit geld (rente), dan moet hij dit geld aan elk andere moslim of een organisatie geven zonder enige intentie om Sawāb (zegen) te ontvangen. Het is belangrijk dat dit bedrag niet aan de banken wordt overgelaten. Laat dit geld worden benut voor het welzijn en het voordeel van de moslim Ummah.

Het is ook opmerkelijk om te vermelden dat moslims in India de Ulema hebben verzocht om aandacht te schenken aan de kwestie van “rente”, omdat moslims grote bedragen aan de banken nalaten en de banken op hun beurt deze grote hoeveelheden geld aan christelijke organisaties doneren voor het doen van missionair werk, bouwen van kerken en missionaris scholen. De Ulema en islamitische Schriftgeleerden hebben dit probleem onderzocht en zijn gekomen tot de bovenstaande oplossing.

Strikdas

Mohammed Sahābuddin Razvi, Bareilly Sharīf, India

Wat zeggen de theologen over het dragen van de das? Wat was de gerechtelijke uitspraak van Ala Hazrat en Hazrat Moefti-e-Azam (radi Allāhu anhuma) over deze kwestie? Gelieve te verhelderen.

Antwoord

Hazrat Moefti-e-Azam-e-Hind (radi Allāhu anhu) zei altijd: “De das is een weerlegging van de Qur’ān.” 

In de Heilige Qur’ān staat dat de Joden niet Hazrat ‘Isa (alayhis salām) niet hebben vermoord en hem ook niet gekruisigd, maar dat Allāh iemand onder hen als hem gemaakt hadden. Zeer zeker, ze hebben hem nimmer gedood. Daarom maken christenen het teken van het Kruis ter nagedachtenis aan hem (Hazrat ‘Isa alayhis salām) zijn “kruisiging” en houden de knoop (dat wil zeggen de band rond de nek). De personen die in aanwezigheid van Hazrat Moefti-e-Azam-e-Hind (radi Allāhu anhu) zaten hebben altijd waargenomen hoe hij zijn ergernis uitte als hij iemand een strop das om zijn nek zag dragen. Hazrat Moefti-e-Azam Hind (radi Allāhu anhu) liet die persoon zijn das weghalen. Verder noemde hij het de tekenen van de christenen. De uitspraak van Hazrat Moefti-e-Azam Hind (radi Allāhu anhu) wordt opnieuw afgedwongen met enkele redenen:

(1) ik wil een beroep doen op de hulp van Allāh, door de basis van deze kwestie te leggen op het universeel getolereerde punt, dat wil zeggen dat het Kruis gelijkgestemd door alle moslims en niet-moslims wordt beschouwd als het teken van de christenen. Het Kruis is van toepassing op de structuur waarover volgens Christelijke overtuiging, Hazrat ‘Isa (alayhis salām) werd gekruisigd, evenals over het bekende teken (dat wil zeggen het Kruis). Dienovereenkomstig, het is vermeld in het beroemde Engelse woordenboek “Practical Advanced Twentieth Century Dictionary ” onder het woord “Kruis”, zoals hieronder: “Het lat met een traverse paal gebruikt voor kruisiging; het Kruis, houten structuur waarop, volgens de christelijke godsdienst overtuiging Jezus werd gekruisigd; in ieder geval wat de vorm betreft of het teken van het Kruis.”

(2) Dit teken, volgens Christelijke overtuiging, wordt beschouwd als de reden van bescherming tegen ongeluk en wordt ook beschouwd als een middel van genade. Dienovereenkomstig, hetzelfde woordenboek, hierboven geciteerd onder het “Kruis” is als volgt: “Kruis (op zichzelf); maak het teken van het Kruis met de hand als een religieuze daad onder christenen.”

(3) Als iemand een das ziet in het licht van de hierboven genoemde feiten, dan is het overduidelijk dat de das op de structuur van kruisiging lijkt, vooral de rechte en brede strook die meer op de Kruisplank lijkt. Dit deel is ook heilig en respectabel in de overtuigingen van de christenen, evenals het volledige Kruis. Het is ook duidelijk door de bovengenoemde feiten dat zij (de christenen) het teken van het Kruis zelfs met hun handen in de lucht maken als een middel van genade. Vandaar, waarom zouden ze niet overwegen om het teken van het volledige kruis of een deel van het Kruis als een reden van genade te houden! Zeker, volgens hun dogma, dit is een reden van mededogen; dit is de das die christenen gebruiken om rond hun nek te binden.

(4) Als u oplettend merkt dat een das vastgemaakt is rond de hals van een man, dan zal het duidelijk worden dat de stand liggend op de borst tussen de twee schouders het gehele kruis vertegenwoordigd. Maar door een beetje beraadslaging valt het ook op dat het hele kruis op de das voorkomt. Dit is wanneer de knoop wordt gemaakt nadat de das rond de hals is gebracht, twee kruisen over elkaar op hetzelfde moment (punt stroken) op die knoop en deze twee stroken die liggen op het sleutelbeen maken van deze vorm. Het toont aan de Kruis structuur en de wurggreep. Nu, als u een pin op zet, dan wordt een ander kruis gevormd.

Dit is duidelijk door de gegeven vorm. Dus de das vertegenwoordigt het Kruis door sommige modus en brengt het herdenken van de kruisiging aan de christenen. Kortom, de das is een kruis met inbegrip van de knoop wat een overbodig ding is.

Op dezelfde wijze vergelijken u met de vlinderdas (strikdas) met een nek das. De vorm van het Kruis is aanwezig, ondertussen is de vlinderdas gebonden rond de nek zoals deze wordt weergegeven door het opgegeven plaatje.

Het Kruis, evenals alles wat als het Kruis is, is het religieus symbool van de christenen. Of je nu toegeeft dat de das een Kruis is of je accepteert dat het vergelijkbaar is met het Kruis. Aan beide voorwaarden: dat het een religieus teken van de christenen is, en welk ding dat wordt beschouwd als een teken van niet-moslims op geen enkele wijze legitieme is zelfs als, Allāh verbiedt, dat op enigerlei wijze gemeenschappelijk wordt.

(5) De status van de das is gebleken uit een zorgvuldige observatie van de vorm. Maar de das heeft zoveel belang onder christenen dat ze de das ook op het dode lichaam zetten. Dus, inderdaad, het is hun gebruikelijke manier, waardoor moslims schande en hel verdienen. Moslims hebben niet de legitimiteit om het te gebruiken. Moslims moeten zich daarvan strikt onthouden en mogen ook geen shirts, broeken, enz. dragen (waarop de das en kruis zijn getekend). Moslims moeten met hun cultuur opbloeien die aanwezig is in de Sunnat, dat wil zeggen de praktijk van de Heilige Profeet ﷺ en het gedrag van religieuze leermeesters. Ze moeten niet de das dragen wegens hun baan, enz. Moslims moeten vertrouwen hebben op Allāh en het vertrouwen in de Heilige Profeet ﷺ. Ze moeten krachtig weerstand bieden aan de onrechtmatige voorwaarden van anderen. Natuurlijk, zullen moslims uiteindelijk succesvol zijn omdat Allāh belooft om u te helpen als u zijn godsdienst naleeft. Dus moeten moslims op geen enkele wijze een baan of positie aanvaarden als zij gedwongen worden om de das te dragen of dergelijke onwettige voorwaarden aanvaarden die de hypocrisie en de saaiheid in religieuze zaken is, een gewelddadige afbreuk doen aan de godsdienst en de woede boosheid van Allāh teweegbrengen. Zoals het wordt gezegd in de Heilige Qur’ān: als Allāh boos is, Allāh verbiedt, dan kan niemand u helpen in het hele universum en als Allāh u verlaat, dan is er geen helper voor u.

(6) De das zelf is gewoon een getuigenis, wat duidt op de godsdienst van het christendom. Dus is er geen behoefte aan andere bewijsstukken. Zelfs dan, alle moslims en niet-moslims zijn eenstemmig met het feit dat de das een symbool van het christendom is zoals het vele malen tijdens onderzoek van de mensen is gebleken. Het gebeurde vorig jaar dat een bekeerling (moslim) me vertelde dat de das werd beschouwd als een jurk van respect voor de kerk. Op deze manier is het religieus permanent aan het licht komt. Ook een geestelijke vertelde aan een Pakistans theoloog: “De beloning wordt verhoogd met de bevestiging van de das volgens hun geloof”, aldus Moefti Naseem Ashraf, een inwoner van Durban, Zuid-Afrika, me.

Vandaar, ontdek het inzicht van Hazrat Moefti-e-Azam Hind (radi Allāhu anhu) in islamitische wet en de raming van de waaier van zijn informatie over de gewoonten en zaken van de hedendaagse personen. Zeker, een theoloog moet zodanig zijn dat hij bewust is over de mensen van zijn tijd, ondanks het feit dat er geen contact is met hen. Geen twijfel, na het hebben geweten van alle beginselen van de islamitische wet is de kennis van mensen de noodzakelijke voorwaarden voor een theoloog. Hazrat Moefti-e-Azam (radi Allāhu anhu) heeft een groot bereik in dit veld. Daarom plachten Ulema te zeggen: “Wie niet op de hoogte is van de mensen van zijn tijd is onwetend.”

(7) Na dit alles worden enkele woorden geciteerd uit Ala Hazrat (radi Allāhu anhu) zijn werk “Fatāwa Razvia” omwille van de verwezenlijking van zegeningen. Hier is een vraag en een deel van het antwoord. Zaid draagt gewoonlijk de jas, shirt met kraag en vlinderdas, Turkse pet, pishwari pyjama’s en laarzen en heeft zijn haar (gedaan) in Engels mode. Amar zegt: “Het heeft gelijkenis met christenen.” Zaid zegt: “Nee, op elke aanmerking een klein verschil is genoeg om aan gelijkenis te ontsnappen.” Welke van de twee klopt? Gelieve te verduidelijken. Moge Allāh u belonen.

Welke (hiervan) kan worden beschouwd als symbolen van niet-moslims of zondige en ongehoorzaam personen, het is absoluut verboden gewillig te nemen zonder een wettige reden, zelfs als er een ding is die zeker gelijkenis met hen in deze manier zal brengen. Deze reden is genoeg om te remmen (het gebruik ervan), niettegenstaande, geen gelijkenis bestaat op andere manieren. Het is net als de roos en urine. In het geval een vol glas rooswater een druppel van urine heeft, zal het hele glas onzuiver zijn alsof het vol urine is. Verder citeerde hij (Ala Hazrat) het speciale bevel over de kwestie om haar identiteit als een symbool. Dienovereenkomstig stelt hij “Ashbaho Nazair” kort voor: “De aanbidding van het idool is Kufr (ongeloof) evenals de bevestiging van de das van Joden en christenen, het doet er niet toe als de persoon hun kerk binnengaat of niet.” Fatāwa Razvia, deel 2, Vol. 10, pag. 148-151

In dit boek staat dat iemand aan Ala Hazrat (radi Allāhu anhu) een vraag stelde over het dragen van dergelijke jurk die geen verschil maakt tussen moslims en niet-moslims. Ala Hazrat (radi Allāhu anhu) verklaard: “Het is verboden. Allāh’s Rasool ﷺ zegt, ‘wie zich beweegt met een natie, hij is een van die natie’. Maar verschillende voorwaarden in deze zorg worden beschouwd als ongeloof, bijvoorbeeld de ceintuur bevestigen.”

Allāma Abdul Ghani Nablusi (Alayhir Rahmah) verklaart: “Het hebben van de Engelse kleding is ongeloof volgens de juiste beslissing.” In “Fatāwa Khulasa” wordt gezegd: “Als een vrouw een touw rond haar rug gebonden heeft en zegt, ‘het is een grenskruis wordt ze een ongelovige.”

In hetzelfde boek heeft A’la Hazrat (radi Allāhu anhu) de algemene regel van dit probleem als volgt aangegeven: “Het generiek (gemeenschappelijk, algemeen) in deze kwestie van de jurk is dat drie punten moeten worden beschouwd in dit belang: (1) de oorsprong van het (de jurk) moet wettig zijn en (2) zoeken aan bekleding die op verzwijging betreft,

(3) de mode beschouwen, het mag geen stijl zijn van niet-moslims of zondige personen. Het bestaat uit twee soorten, namelijk (i) het religieuze teken van niet-moslims, bijvoorbeeld hindoes hakenkruis en speciale pet van de christenen, dat wil zeggen de hoed. (ii) Speciaal behorende tot de niet-islamitische natie maar beschouwt als het symbool van hun godsdienst. Het is ook verboden.

De Hadith-e-Sahīh die geciteerd werd voordat het wordt toegeschreven aan de schijnbare betekenis in de eerste voorwaarde en in de tweede voorwaarde is gewoon voor schelden en bedreigen. Fatāwa Razvia, deel 2, Vol. 10, pg. 177-8

[Mufti] Mohammad Akhtar Raza Khan Qādri Azhari

Aantekening: Een moslim schrijver E. Qurayshi Sabri maakte de volgende ontdekking:

“Aan het einde van de 19e eeuw, de Europeanen hebben in de woordenboeken en encyclopedieën de inleidende zin over de stropdas als een symbool van het Kruis… weggelaten. Een blik op de encyclopedieën afgedrukt vóór 1898 zal dit punt bevestigen.” In een ander verslag wordt gezegd dat de praktijk van de stropdas begon op aandringen van de paus

in 1790 en dat in 1850 alle Christelijke Naties deze volgorde van de paus hadden aanvaard en ingevoerd. 

Besnijdenis van vrouwen

Mahomed Yunus Abdul Karim, Durban. Zuid-Afrika

De volgende vraag werd gesteld aan Moefti Naseem Ashraf Habibi (Zuid-Afrika) die het doorgaf aan Allāma Moefti Mohammad Akhtar Raza Azhari voor het antwoord. Hazrat was op dat moment in Johannesburg, Zuid-Afrika.

Wat is de islamitische uitspraak betreffende de volgende vraag. Is de besnijdenis van vrouwen in de islam toegestaan?

Antwoord

De besnijdenis van vrouwen geen Sunnah en heeft in de Shari’ah geen benadrukte opdracht. Het is een traditie in bepaalde van de Arabische landen. In de Hadith Sharīf wordt gesteld: “Besnijdenis is Sunnah voor mannen en voor vrouwen is het slechts beter.”

In Dur’re Mukhtar staat geschreven:   “De besnijdenis van vrouwen is niet Sunnah, maar omwille van de mannen, het is iets die beter is en deze verklaring is dat Sunnah Da’if (zwak) is.”

Waar de traditie van besnijdenis voor vrouwen niet aanwezig is, moet het niet worden begonnen omdat dit door mensen belachelijk gemaakt gaat worden en een aanfluiting van Shari’ah maken. Voor verdere referentie, verwijzen naar “Fatāwa Afriqa” van Ala Hazrat (radi Allāhu anhu). Allāh Ta’ālā weet het beste. [Mufti] Mohammad Akhtar Raza Khan Qādri Azhari

De voorwaarden van Wilāyāh

Gerespecteerde Moefti Saheb! Vriendelijk verzoek om op de volgende vraag antwoord te geven in het licht van de Shari’ah. Moge Allāh u belonen!

Er zijn twee verklaringen in verband met de Awliya (Heiligen) en Wilāyāh (heiligheid), deze zijn: (1A) “een persoon is niet een perfecte Walī (Heilige) totdat hij het vermogen van “X-Ray” heeft ontwikkeld om de vrouwelijke genitaliën inclusief de baarmoeder daadwerkelijk te zien.” Najmur Rahmān, pag. 104-106

De basisvoorwaarde van Wilāyāh is de constante vriendschap met Allāh via Taqwa, dat wil zeggen vroomheid, en betekent angst voor en eerbiediging van de Allāh Ta’ālā. Allāh Ta’ālā verklaart: Allāh definieert hier dat Zijn favoriete schepping de Awliya Allāh zijn die de “de eigenaars van vroomheid” zijn. Daarom kunnen we zien dat de nabijheid van Allāh niet afhankelijk is van het hebben van het vermogen van X-Ray visioen. Niettemin, wilāyāh onthult de dingen of X-Ray visioen aan de grote Awliya Allāh (Heiligen). Dus is het niet verwerpelijk in de ogen van de islam als iemand (het vermogen van) onthulling heeft gekregen, omdat in de weergave van de islam het bewezen is door de Qur’ān en de Ahadīth. Kortom, citeer ik hier een bewijs op de realiteit van de onthulling van X-Ray visioen.

De Heilige Profeet ﷺ zegt: “In acht nemend van de blik van de Mu’min, omdat hij met het Licht van Allāh ziet.”

De erudiete Schriftgeleerde Allāma Manawi (Alayhir Rahmah) legt deze Hadith uit als volgt: “Wanneer de vrome personen worden uitgeschakeld van menselijk relatie, worden ze aangesloten met de superieure vereniging (engelen); zij zien en horen alles net als zij aanwezig zijn, waarna het duidelijk is dat de Allāh Ta’ālā (deze gunst) heeft verleend aan zijn favorieten, waaronder ‘onthulling zodat de Awliya het embryo in de baarmoeder’ kan zien.”

‘Ala Hazrat Fāzil-e-Bereillvi (radi Allāhu anhu) heeft dit bewezen in zijn notabele werk “Ad-Daulat-ul-Makkiyya waarin staat dat Allāh heeft begunstigd aan degene van wie Hij houdt de kennis van de vijf entiteiten (Uloom-e-Khamsa), deze zijn:

1. Wanneer de Dag des Oordeels zal zijn,

2. Wat in de baarmoeder is,

3. Wat een man morgen zal verdienen,

4. Wanneer en waar iemand zal sterven, en

5. Wanneer het gaat regenen.

‘Ala Hazrat (radi Allāhu anhu) heeft in dit verband verwezen naar een Hadith en neergepend, dat Imām Khateeb (Alayhir Rahmah) en Imām Abu Nuaim (Alayhir Rahmah) in “Dalā’il” het verhaald hebben van Sayyidena Ibn Abbās (radi Allāhu anhu).

Sayyidena Ibn Abbās (radi Allāhu anhu) stelt dat dit Hadith werd verteld van Ummul Fazl (radi Allāhu anha) en zij verklaarde: “Ik was in de buurt van de Heilige Profeet ﷺ. Hij zei dat ze zeker zwanger was en het embryo in haar schoot een jongen was. Verder zei hij ﷺ dat ze na het voltooien van de zwangerschap zij het kind naar hem moet brengen. Ze vroeg hoe het mogelijk was dat ze zwanger was terwijl de Quraysh gezworen hadden geen seksuele relatie met hun vrouwen op na te houden. De Profeet ﷺ antwoordde dat alles wat hij zei een feit was.”

Zoals de Heilige Profeet ﷺ had voorspeld kreeg Ummul Fazl een jongen en bracht het pasgeboren kind naar hem. De Heilige Profeet ﷺ reciteerde Azān in zijn rechter oor en Iqāmat in zijn linker oor, een beetje van zijn heilige speeksel stopte hij in de mond van het kind, en gaf hem de naam ‘Abdullah en verklaarde vervolgens aan zijn moeder: “Neem Adul Khulafā (de vader der kaliefen) mee.” Ummul Fazl zei dat ze Hazrat Abbās (radi Allāhu anhu) liet doorschemeren terwijl de jongen opgroeide. Hazrat Abbās (radi Allāhu anhu) had dit bij de Heilige Profeet ﷺ bijgewoond en bevestigt dit Hadith.

‘Ala Hazrat (radi Allāhu anhu) verklaart vervolgens dat de Heilige Profeet ﷺ wist wat er in de baarmoeder was en wist ook veel meer dan dit. Hij wist het geslacht van het kind en zelfs de gedetailleerde kennis van de nakomelingen van het kind, generatie na generatie, en daarom zei hij ﷺ: “Neem de vader der kaliefen mee.” Hij verklaarde ook dat van hetzelfde kind zou zijn (Imām) Saffāh en (Imām) Mahdi.

Van Hazrat Imam Mālik (radi Allāhu anhu) wordt gemeld te hebben geciteerd Hazrat A’isha Siddiqāh (radi Allāhu anha) dat Hazrat Abu Bakr Siddiqui (radi Allāhu anhu) begiftigd haar twintig Wasuq van het land van verse dadels. Toen zijn tijd naderde om deze wereld te verlaten zei hij aan haar: “Ik zweer bij Allāh dat noch iemands zelfredzaamheid mij dierbaarder is, noch armoede van iedereen lastiger voor mij is dan de jouwe. Ik heb je twintig Wasuq gegeven uit het land van dadels. Als het na het plukken in je bezit is gekomen, dan is het jouw eigendom geworden. Maar, nu is het eigendom van de erfgenamen geworden en die zijn jouw twee broers en twee zussen. Je verdeelt het onder jullie conform de Qur’ān.”

Bij het horen van deze instructie vroeg zij: “O vader! Ik zal doen zoals u zegt, maar ik heb slechts één zus genaamd Asma, wie is de andere?”

Hazrat Abu Bakr (radi Allāhu Ta’ālā anhu) antwoordde: “De andere is in de schoot van Binte Khadija. Ik ben er zeker van dat het een meisje zal zijn.”

Ibn Saad heeft geschreven in “Tabaqat” dat Hazrat Abu Bakr Siddiqui (radi Allāhu anhu) zei: “de inspiratie van het embryo van Bint-e-Khadija is bij me opgekomen. Het is zeker een meisje. Gedrag je goed met haar.”

Na dit, werd Hazrat Umme Koelsoem (radi Allāhu anha) geboren. Het is bewezen door vele Ahadīth dat een engel is vastgesteld voor de baarmoeder en maakt er een vorm van het embryo. Sommige maakt hij een jongen, sommige maakt hij een meisje, andere maakt hij mooi en sommige lelijk, schrijft hij de leeftijd van het kind en levensonderhoud op en zelfs het fortuin of goed of slecht. De engel weet dus wat er in de baarmoeder is en wat ermee zal gebeuren? Allāh weet het beste.

Dit is de vertaling van de verwijzing gegeven door ‘Ala Hazrat (radi Allāhu anhu). Ik heb hierbij bijgevoegd het afschrift van zijn verwijzing in het Arabisch van zijn boek, “Ad-Daulat-ul-Makkiyya.”

(1B) “de Awliya (Heiligen) zijn altijd in de nabijheid van hun discipelen aanwezig, zelfs wanneer hun discipel betrokken is bij       seksuele omgang.” Malfoozāt-e-A’la Hazrat, pag. 56

Wat u hebt voorgelegd van de “Al Malfooz” van ‘Ala Hazrat over de aanwezigheid van een Walī op een ontmoetingsplaats. In dit verband zou ik willen verduidelijken dat ‘Ala Hazrat (radi Allāhu anhu) het heeft geciteerd uit “Ibreez”, het werk van Allāma Siljimasi, omdat het de aanwezigheid was van een grote Walī Hazrat Abdul Aziz Dabbagh (Alayhir Rahmah) om naar zijn discipel te kijken. Het is bewezen door het islamitische geloof dat iemands ziel overal aanwezig kan zijn en op vele plaatsen tegelijk.

De door Wahhābis geaccepteerde persoonlijkheid Ibn Qayyoum heeft zelf in zijn werk “Kitāb-ur-Rooh” toegegeven (over de aanwezigheid van zielen). Wij stellen voor dat degenen die bevestiging wensen dit boek raadplegen.

Vraag: Een paar coupletten gecomponeerd door de dichter Ayub Razvi veroorzaakt misverstand en lijken anti-Shari’ah te zijn. Vriendelijk verzoek om een oordeel te geven, deze zijn:

(a) “Op de Dag des Oordeels wanneer er geen schaduw zal zijn. Neem ons van het kwaad van Shaytān tijdens de lijdensweg van de dood. Stimuleer mijn overtuiging, O Ahmed Raza!

Bescherm me in het graf, bij opstanding en op de Dag des Oordeels. Wees voor mij een Oplosser en zonde verwijderaar van moeilijkheden, O Ahmad Raza! U bent mijn Allāh en ik vraag van u; ik ben van u en u bent van mij, O Ahmad Raza.” Madaihe ‘Ala Hazrat, pag. 47-8

(b) “De lijdensweg van opstanding of Dag des Oordeels en Ayub Razvi tot u; je neemt mij en red mij, O Shah Ahmad Raza!” Baghe Firdous, pag. 14

(c) “De engelen vragen: (1) Wat heb je? (2) Heb je enige goede daden? (3) Wat (meer) is hier, naast Shah Ahmad Raza!” Madaihe ‘Ala Hazrat, pag. 25

Antwoord 2: De dichter, Ayub Razvi, in het geciteerde gedicht bidt aan Allāh toe te kennen hem het gezelschap van Imam  Ahmad Raza (Alayhir Rahmah) op het moment van de lijdensweg van de dood, in het graf, bij de opstanding en de Dag des Oordeels. De dichter maakt ‘Ala Hazrat de Wasila (bemiddeling) omdat hij een heilige (Walī) is, dat wil zeggen de favoriet van Allāh is. Via de bemiddeling van de voorspraak van de Heilige Profeet ﷺ zal iedere heilige en elke spirituele leraar (Pier) voor de moslims en de discipelen bemiddelen. Dus de dichter zegt dat zijn Pier ‘Ala Hazrat zijn Oplosser en zonde verwijderaar is in tijde van moeilijkheden. Hij zegt niet dat ‘Ala Hazrat (Alayhir Rahmah) zijn Allāh is, maar zegt: “O Ahmad Raza, moge mijn en uw Allāh eenieder naar voren sturen onder uw nakomelingen.” De dichter is echt tot Allāh aan het bidden zoals in de eerste regel staat: “Dit is mijn Du’ā (smeekbede), mijn Du’ā, mijn Du’ā!”

Hier hebben de Wahhābis misvatting in het verklaren van het gedicht teweeggebracht. De oorspronkelijke strofe is hier als volgt geciteerd: Net als het geloof van elke moslim, is de dichter ook van mening dat Allāh onafhankelijk is, en het hele universum afhankelijk is en behoeftigen van Allāh. De hulp van een afhankelijke is echt hulp van Allāh. Het smeken om hulp van de slaaf van een andere slaaf is geen polytheïsme, anders zal niemand daaraan ontsnappen.

Wahhābis hebben geen bewijs in verband met het verbod van hulpvraag aan de favorieten van Allāh of hen de bemiddelaar maken. Allāh Ta’ālā zegt: “Zoek de bemiddeling om bij Allāh te komen.” 

De praktijk van het gebruik van een Wasila bestaat al sinds de periode van de metgezellen van de Heilige Profeet ﷺ.

Op een dag was de plaats volslagen met vrouwelijkheden. De metgezellen van de Heilige Profeet ﷺ verzochten hem ﷺ om voor regen te bidden. Hij ﷺ deed de smeekbede en het begon te regenen. Hetzelfde gebeurde in de periode van de tweede kalief Hazrat Umar Farooqi (radi Allāhu Ta’ālā anhu). Hij gebruikte Hazrat Abbās zijn witte haren en deed smeekbede voor regen. Dit bewijst dat de bemiddeling is toegestaan. Bij die gelegenheid reciteerde een neef van Hazrat Abbās (radi Allāhu Ta’ālā anhu) zijn eigen poëtische werk: “Door de deugd van mijn oom, heeft Allāh Hidjaz verrijkt en de inwoners.”

Op die avond deed Hazrat Umar (radi Allāhu anhu) smeekbede voor regen met de Wasila van Hazrat Abbās zijn witte haren.

Deze twee feiten bewijst Wasila (bemiddeling), en Wasila is bewezen door de Heilige Qur’ān en Sunnah. Aangezien Wahhābis niet in Wasila geloven verwerpen zij de eenstemmigheid op de juistheid van de achternazit naar Wasila, en weigeren Allāh’s Gebod. Zij betitelen de Ahle Sunnat als polytheist en daarmee de moslims als kuffār, terwijl zij in werkelijkheid de uitspraak van Kufr (ongeloof) en Shirk (polytheïsme) bij Allāh en Zijn Profeet ﷺ plaatsen. [Mufti] Mohammad Akhtar Raza Khan Qādri Azhari

Aantekening: X-Ray blik betekent hier waarnemen of de voorwaarde begrijpen dat wat met het blote oog onzichtbaar is ten opzichte van de gewone mens. Het verwijst niet naar de X-Ray voor toepassing op zoek naar plezier. Allāh verbiedt!

Het woord benut in de strofe door Ayub Razvi was “Khoda” en niet “Allāh”. Een inzage van verschillend Urdu woordenboeken zal onthullen dat het woord “Khoda” ook betekent “leider, eigenaar, meester” en niet noodzakelijkerwijs betekent “Allāh”. Wanneer het woord “Khoda” wordt gebruikt op de volgende wijze, dat wil zeggen, “Khoda-e-Majazi” dat zou betekenen “Echtgenoot.” Ref: twintigste eeuw Urdu/Engels woordenboek Het is interessant om op te merken, dat de Deobandi Moulvi Mahmood-ul-Hassan in lof van zijn meester Rashid Ahmed Gangohi schrijft: “Khoda unka Murabbi woh Murabbi te Khalaa’iq ke” (Allāh is zijn heer en hij -Rashid Ahmed- is de heer van het gehele universum). Maakt hij hiermee Rashid Ahmed niet gelijk aan Allāh? Allāh verbiedt! Waarom is het hetzelfde woord “Murabbi” voor Rashid Ahmed die hij voor Allāh gebruikt? Is dit niet Shirk? Reproductie van een paragraaf van “Ad-Daulat-ul-Makkiyya” in verband met de onzichtbare Kennis van Allāh’s favorieten.